تقوایی ، ناصر (آبادان ۱۳۲۰ش): تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:14189600-2.jpg|بندانگشتی|ناصر تقوایی ]]<p>داستان'''‌'''نویس، فیلمنامه'''‌'''نویس، فیلمساز و عکاس ایرانی. تقوایی از کارگردانان شاخص و اصلی جریان موسوم به [[موج نو سینمای ایران|موج نوی سینمای ایران]] است. از دانشکده ادبیات [[دانشگاه تهران]] فارغ'''‌'''التحصیل شد. تقوایی به عناصر بومی توجه و علاقه نشان داده است و آنها را در آثارش انعکاس می'''‌'''دهد. نخستین داستان او با نامِ ‌''پناهگاه'' در گاهنامۀ ''آرش'' چاپ شد. در مجموعۀ داستانِ ''تابستان همان''‌‌''سال'' (۱۳۴۸ش) حوادث ناشی از کار و بحران'''‌'''های سیاسی را با توصیف جغرافیای تفتۀ جنوب درمی'''‌'''آمیزد. تقوایی با راه یافتن به کارگاه فیلم [[گلستان، ابراهیم (شیراز ۱۳۰۱ش)|ابراهیم گلستان]] به فیلمسازی روی آورد و مستندهایی ساخت که عبارتند از ''تاکسی''‌''متر'' (۱۳۴۶)، ''آرایشگاه آفتاب'' (۱۳۴۶)، ''نان''‌''خورهای بی''‌''سوادی'' (۱۳۴۶)، ''فروغ فرخزاد'' ۱۳۱۳ـ۱۳۴۵ (۱۳۴۶)، ''رقص شمشیر'' (۱۳۴۶)، ''باد جن'' (۱۳۴۸)، و ''اربعین'' (۱۳۴۹). فیلمنامۀ ''چای تلخ'' (۱۳۸۰ش) را دربارۀ جنگ در خوزستان نوشته است. </p><p>تقوایی فعالیت سینمایی‌اش را با همکاری در گروه فنی فیلم [[خشت و آینه|''خشت و آینه'']] به کارگردانی ابراهیم گلستان آغاز کرده است. نخستین فیلمِ سینمایی او، ''[[آرامش در حضور دیگران]]'' (۱۳۴۹)، اقتباسی از داستانی نوشتۀ [[ساعدی، غلامحسین (تبریز ۱۳۱۴ـ پاریس ۱۳۶۴ ش)|غلامحسین'''‌''' ساعدی]]'''‌''' است'''‌''' که مدت کوتاهی پس از نمایش عمومی توقیف '''‌'''شد. فیلمِ'''‌''' بعدی'''‌'''، ''صادق''‌'' کرده'' '''‌'''(۱۳۵۱)، با گوشۀ چشمی به'''‌''' موفقیت ''[[قیصر (سینما)|قیصر]]'' (۱۳۴۸) ساخته'''‌''' شد، اما از لحاظ ساختار تفاوت'''‌'''های'''‌''' آشکاری'''‌''' با آن'''‌''' داشت. [[دایی جان ناپلیون، مجموعه تلویزیونی|''دایی''‌''جان ناپلئون'']] (۱۳۵۴)، از مجموعه'''‌'''های مطرح و شاخصِ تلویزیون ملی ایران بود، و '''‌'''''[[نفرین (فیلم 1352)|نفرین]]'''''‌''' (۱۳۵۲) و ''[[ناخدا خورشید]]'' (۱۳۶۵)، به'''‌'''ترتیب براساس داستان'''‌'''های ''باتلاق''‌ نوشتۀ'''‌''' میکا والتاری'''‌'''، نویسندۀ'''‌''' فنلاندی'''‌'''، و ''داشتن و نداشتن'' نوشتۀ [[همینگوی، ارنست (۱۸۹۹ـ۱۹۶۱)|ارنست همینگوی]]، از فیلم'''‌'''های '''‌'''خوش'''‌'''ساخت'''‌''' و خوش'''‌'''پرداخت سینمای ایران محسوب می'''‌'''شوند. سایر فیلم'''‌'''هایش که موضوع و مضمون اجتماعی و انتقادی دارند، عبارتند از [[ای ایران (فیلم سینمایی)|''ای''‌'' ایران'''''‌''']] (۱۳۶۸) و [[کاغذ بی خط|''کاغذ بی''‌''خط'']] (۱۳۸۰). او در کارنامۀ خود چندین کار سینمایی و تلویزیونی ناتمام دارد. مجموعۀ تلویزیونی ''داستان‌سرایان'' (۱۳۵۷) که به زندگی و آثار نویسندگان نام‌آور ادبیات معاصر می‌پرداخت، از آن جمله است. او پیش از انقلاب قرار بود [[شوهر آهو خانم|شوهر آهوخانم]] (نوشتۀ [[علیمحمد افغانی|علی‌محمد افغانی]]) را هم بسازد که نشد. تقوایی پس از انقلاب پروژۀ بزرگ [[کوچک جنگلی (تلویزیون)|کوچک جنگلی]] نوشتۀ خودش (با نگاهی به داستان مردی از جنگل نوشتهٔ احمد احرار) را در سال ۱۳۶۲ نیمه‌کاره گذاشت و دو پروژۀ مشهور «زنگی و رومی» (۱۳۸۱) و «چای تلخ» (۱۳۸۲) نیز همچنان ناتمام رها شده‌اند. تقوایی در دی‌ماه سال ۱۳۸۲ فیلم جنگی چای تلخ را کلید زد، اما به دلایل مالی، سانسور و عدم حمایت مراکز دولتی نیمه‌کاره ماند.

* <p>نشان برنز پنجمین دورۀ جشنوارۀ سینمایی سپاس تهران برای فیلم ''صادق کرد''ه (۱۳۵۱)</p>