ث: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۲۵

پنجمین حرف از الفبای فارسی و حرف چهارم از الفبای عرب (ابتثی) و چهاردهمین حرف از حروف ابجد که در حساب جمل آن را معادل ۵۰۰ به‌حساب می‌آورند. نام این حرف «ثِ = se» و «ثا = sâ» و «ثِ‌یِ سه‌نقطه» است. در متون کهن به شکل «ثی= si» هم تلفظ می‌شده است، در کتب لغت، رمز حدیث است. از نظر آوایی، همانند حروفِ «س» و «ص»، نمایندۀ صامتِ لثوی ـ دندانی ـ سایشی بی‌واک است.

اگرچه حرف «ث» در زبان‌های اوستایی و فارسی باستان تلفظ می‌شده است، اما امروز فارسی‌زبانان آن را مانند حرف «س» تلفظ می‌‌‌‌کنند و علامت نوشتاری آن هم در اسامی تهمورث و کیومرث و فیثاغورث باقی مانده است.

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-ث <br>
+<br>
-[[پرونده: 15000100.jpg | بندانگشتی|خط ثلث]]<p>پنجمین حرف از الفبای فارسی و حرف چهارم از الفبای عرب (ابتثی) و چهاردهمین حرف از حروف ابجد که در حساب جمل آن را معادل ۵۰۰ به‌حساب می‌آورند. نام این حرف «ثِ = se» و «ثا = sâ» و «ثِ‌یِ سه‌نقطه» است. در متون کهن به شکل «ثی= si» هم تلفظ می‌شده است، در کتب لغت، رمز حدیث است. از نظر آوایی، همانند حروفِ «س» و «ص»، نمایندۀ صامتِ لثوی ـ دندانی ـ سایشی بی‌واک است. اگرچه حرف «ث» در زبان‌های اوستایی و فارسی باستان تلفظ می‌شده است، اما امروز فارسی‌زبانان آن را مانند حرف «س» تلفظ می‌‌‌‌کنند و علامت نوشتاری آن هم در اسامی تهمورث و کیومرث و فیثاغورث باقی مانده است.</p>
+[[پرونده: 15000100.jpg | بندانگشتی|خط ثلث]]<p>پنجمین حرف از الفبای فارسی و حرف چهارم از الفبای عرب (ابتثی) و چهاردهمین حرف از [[حروف ابجد]] که در [[حساب جمل]] آن را معادل ۵۰۰ به‌حساب می‌آورند. نام این حرف «ثِ = se» و «ثا = sâ» و «ثِ‌یِ سه‌نقطه» است. در متون کهن به شکل «ثی= si» هم تلفظ می‌شده است، در کتب لغت، رمز حدیث است. از نظر آوایی، همانند حروفِ «س» و «ص»، نمایندۀ صامتِ لثوی ـ دندانی ـ سایشی بی‌واک است. </p><p>اگرچه حرف «ث» در زبان‌های اوستایی و فارسی باستان تلفظ می‌شده است، اما امروز فارسی‌زبانان آن را مانند حرف «س» تلفظ می‌‌‌‌کنند و علامت نوشتاری آن هم در اسامی تهمورث و کیومرث و فیثاغورث باقی مانده است.</p>
 <br><!--15000100-->
 [[رده:زبان شناسی و ترجمه]]
 [[رده:الفبا و خط]]