جانکارلو جیانینی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:2042166177.jpg|جایگزین=جان‌کارلو جیانینی|بندانگشتی|جان‌کارلو جیانینی]]

بازیگر ایتالیایی. تحصیلاتش را پس از دریافت دیپلم مهندسی الکترونیک (در شهر ناپل)، در رشتۀ بازیگری در آکادمی هنرهای نمایشی سیلویو د آمیکو (شهر رم) ادامه داد و در سال 1963م فارغ‌التحصیل شد. در ۱۹۶۱ کار صحنه‌ای را با حضور در ''رؤیای شب نیمۀ تابستان''<ref>''A Midsummer Night's Dream''</ref> آغاز کرد و سپس در آثار دیگری روی صحنه رفت؛ از جمله در نقش رومئو در اجرای تئاتری [[فرانکو زفیر لی|فرانکو زفیرلی]] از [[رومیو و ژولیت|رومئو و ژولیت]]. در ۱۹۶۵ وارد سینما شد و یک سال بعد با ایفای نقش در یکی از نمایشنامه‌های لینا ورتمولر<ref>Lina Wertmüller</ref> همکاری‌اش با این کارگردان نامدار را آغاز کرد که منجر به بازی در رشته‌ای از فیلم‌های بعدی او شد. او اغلب قهرمان افسرده و تراژیک / کمیک این فیلم‌ها بود، که نظامی را که نمی‌توانست درک کند یا بپذیرد، پس می‌زد. به خاطر ایفای نقش در فیلم ''عشق و هرج‌ومرج''<ref>''Love and Anarchy''</ref> مورد تحسین زیاد منتقدان قرار گرفت و در ۱۹۷۳ جایزۀ [[فهرست بازیگران برندۀ جایزۀ کن|بهترین بازیگر جشنوارۀ کن]] را دریافت کرد. سپس با نقش پیچیدۀ «پاسکوالینو»، یکی از زندانیان اردوگاه‌های اجباری که در تلاشی نومیدانه برای بقا، تن به خفت و خواری می‌دهد (در ''هفت خوشگلِ''<ref>''Seven Beauties''</ref> ورتمولر) بار دیگر با کاندیدایی دریافت [[جایزه اسکار|اسکار]] بهترین بازیگر مرد، موفقیت بزرگی کسب کرد. جیانینی در نخستین فیلم آمریکایی ورتمولر، ''شبی پر از باران''<ref>''A Night Full of Rain''</ref>، نیز ظاهر شد که شکستی انتقادی و تجاری بود و منجر به لغو قرارداد آمریکایی ورتمولر با [[برادران وارنر]] شد.

جیانینی هنرپیشۀ کمدی بااستعدادی است با اندامی کوچک و چشم‌های سبز و پراحساس که به لطف همکاری‌های متعددش با لینا ورتمولر به شهرت رسید. ورتمولر چهرۀ بیانگر شخصیت [[چارلی چاپلین|چاپلین‌]]<nowiki/>وار او را با علاقۀ خاصی فیلمبرداری می‌کرد و در نماهای درشت وافر، حساسیت بازیگر را به نمایش درمی‌آورد. در ''میمی فلزکار به افتخار زخمی شد''<ref>''Mimì metallurgico ferito nell'onore''</ref>، یک کمدی بی‌پردۀ سیاسی، یک فلزساز کله‌شق و نه چندان باهوش بود. در ''عشق و هرج‌ومرج'' آنارشیستی روستایی که برای کشتن [[موسولینی، بنیتو (۱۸۸۳ـ۱۹۴۵)|موسولینی]] به رم می‌آید. در ''گم‌گشته''، ملوانی از طبقۀ کارگر که همراه مافوق مؤنث و ثروتمندش در جزیره‌ای گرفتار می‌آید. اوج ترکیب تراژدی و بزن بکوب در کار او در ''هفت خوشگل'' است. جایی که بازی‌اش هم‌زمان هم نشاط‌آور و هم و عجیب تأثیرگذار و غم‌انگیز جلوه می‌کند. جیانینی برای کارگردانان دیگری مثل مائورو بولونینی<ref>Mauro Bolognini</ref> (''ماجرای موری''<ref>''The Murri Affair''</ref>)، ماریو مونیچلی<ref>Mario Monicelli</ref> (''عاشقان و دروغگویان'') و [[لوکینو ویسکونتی|لوكينو ويسکونتی]] (‌بی‌گناه<ref>L'innocente</ref>) هم بازی کرده است. علاوه بر این به کار دوبلۀ صدای نقش‌های اصلی فیلم‌های آمریکایی برای بازار داخلی ایتالیا نیز می‌پرداخته است.