رهاشدگی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

رهاشدگی[۱]

(یا: یله‌گی) یکی از مفاهیم اصلی فیلسوفان اصالت وجودی ملحد[۲]، همچون ژان پل سارتر[۳]. به عقیده‌ی وی چون خدا وجود ندارد، هیچ ارزش یا معنایی نیز برای زندگی نمی‌تواند وجود داشته باشد؛ بنابراین، انسانِ افتاده و یا افکنده‌شده در عالم، موجودی «تنها و به حال خود رهاشده» است. او خود باید تصمیم بگیرد و صواب را از خطا تشخیص دهد؛ اما چون هیچ هدایت‌کننده‌ای وجود ندارد، او کاملاَ به خود واگذارده شده و متکی به خود است.


منابع:

1-ریس، ویلیام، فرهنگ فلسفه و دین، 1399، ترجمه اعوانی، غلامرضا و دیگران، چاپ اول، تهران، انتشارات موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران.




  1. Abandonment
  2. Philosophers of atheistic existential originality
  3. Jean-Poul sartre