رومر، اریک (۱۹۲۰ـ ۲۰۱۰): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
رومِر، اِریک (۱۹۲۰ـ۲۰۱۰)(Rohmer, Eric)<br /> [[File:22182900.jpg|thumb|اریک رومر]](نام اصلی: ژان ـ موریس هانری شرر<ref>Jean-Maurice Henri Schérer</ref>) کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس و منتقد فرانسوی سینما. از فیلم‌سازان [[موج نو (سینما)|موج نو]]<ref>New Wave</ref> و اغلب در فیلم‌هایش به روان‌شناسیِ خودفریبی می‌پردازد. برخی از فیلم‌هایش عبارت‌اند از ''شب من در خانه مو<ref>Ma Nuit chez Maud/My Night at Maud’s </ref>'' (۱۹۶۹)، ''زانوی کلر<ref>Le Genou de Claire/Claire’s Knee</ref>'' (۱۹۷۰)، ''مارکیز اُ<ref>Die Marquise von O/The Marquise of O</ref>'' (۱۹۷۶)، و ''داستان تابستان<ref>Conte d’été/A Tale of Summer</ref>'' (۱۹۹۶). رومر با فیلم ''نانوای مونسو<ref> La Boulangère de Monceau/The Baker of Monceau</ref>'' (۱۹۶۳)، مجموعه‌ای از نمایش‌های شخصی را آغاز کرد که به ''شش قصۀ اخلاقی<ref>Six Moral Tales</ref>'' معروفند. در این مجموعه به موقعیت‌های احساسی یا اخلاقی زنان جوان و مستقل می‌پردازد. مجموعۀ دیگری در دهۀ ۱۹۸۰ ساخت که ''کمدی‌ها و ضرب‌المثل‌ها<ref>Comedies and Proverbs</ref>'' نام دارد. علاوه بر چندین فیلم که بیرون از این مجموعه‌ها ساخت در ۱۹۹۰ مجموعۀ تازه‌ای را به نام ''چهار فصل'' آغاز کرد.<br /> <!--22182900--> | |عنوان =تامس تری | ||
|نام =Thomas Terry | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی=تامس تری هور استیونس | |||
|نام مستعار= | |||
|لقب= | |||
|زادروز=۱۹۱۱م | |||
|تاریخ مرگ=۱۹۹۰م | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=انگلیسی | |||
|محل زندگی= | |||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |||
| شغل و تخصص اصلی =کمدین | |||
|شغل و تخصص های دیگر= | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|سمت = | |||
|جوایز و افتخارات = | |||
|آثار =من حالم خوبه جک (۱۹۵۹)، دنیای دیوانۀ دیوانۀ دیوانه (۱۹۶۳)، و چگونه می‌توان زن خود را کشت (۱۹۶۵) | |||
|خویشاوندان سرشناس = | |||
|گروه مقاله =سینما | |||
|دوره = | |||
|فعالیت های مهم = | |||
|رشته = | |||
|پست تخصصی = | |||
|باشگاه = | |||
}} | |||
رومِر، اِریک (۱۹۲۰ـ۲۰۱۰)(Rohmer, Eric)<br /> [[File:22182900.jpg|thumb|اریک رومر]] | |||
(نام اصلی: ژان ـ موریس هانری شرر<ref>Jean-Maurice Henri Schérer</ref>) کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس و منتقد فرانسوی سینما. از فیلم‌سازان [[موج نو (سینما)|موج نو]]<ref>New Wave</ref> و اغلب در فیلم‌هایش به روان‌شناسیِ خودفریبی می‌پردازد. برخی از فیلم‌هایش عبارت‌اند از ''شب من در خانه مو<ref>Ma Nuit chez Maud/My Night at Maud’s </ref>'' (۱۹۶۹)، ''زانوی کلر<ref>Le Genou de Claire/Claire’s Knee</ref>'' (۱۹۷۰)، ''مارکیز اُ<ref>Die Marquise von O/The Marquise of O</ref>'' (۱۹۷۶)، و ''داستان تابستان<ref>Conte d’été/A Tale of Summer</ref>'' (۱۹۹۶). رومر با فیلم ''نانوای مونسو<ref> La Boulangère de Monceau/The Baker of Monceau</ref>'' (۱۹۶۳)، مجموعه‌ای از نمایش‌های شخصی را آغاز کرد که به ''شش قصۀ اخلاقی<ref>Six Moral Tales</ref>'' معروفند. در این مجموعه به موقعیت‌های احساسی یا اخلاقی زنان جوان و مستقل می‌پردازد. مجموعۀ دیگری در دهۀ ۱۹۸۰ ساخت که ''کمدی‌ها و ضرب‌المثل‌ها<ref>Comedies and Proverbs</ref>'' نام دارد. علاوه بر چندین فیلم که بیرون از این مجموعه‌ها ساخت در ۱۹۹۰ مجموعۀ تازه‌ای را به نام ''چهار فصل'' آغاز کرد.<br /> <!--22182900--> | |||
[[Category:سینما]] | [[Category:سینما]] | ||
[[Category:جهان - اشخاص]] | [[Category:جهان - اشخاص]] | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ ۱۸ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۱۰
| تامس تری Thomas Terry | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۱۱م |
| درگذشت | ۱۹۹۰م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | کمدین |
| آثار | من حالم خوبه جک (۱۹۵۹)، دنیای دیوانۀ دیوانۀ دیوانه (۱۹۶۳)، و چگونه می‌توان زن خود را کشت (۱۹۶۵) |
| گروه مقاله | سینما |
رومِر، اِریک (۱۹۲۰ـ۲۰۱۰)(Rohmer, Eric)
(نام اصلی: ژان ـ موریس هانری شرر[۱]) کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس و منتقد فرانسوی سینما. از فیلم‌سازان موج نو[۲] و اغلب در فیلم‌هایش به روان‌شناسیِ خودفریبی می‌پردازد. برخی از فیلم‌هایش عبارت‌اند از شب من در خانه مو[۳] (۱۹۶۹)، زانوی کلر[۴] (۱۹۷۰)، مارکیز اُ[۵] (۱۹۷۶)، و داستان تابستان[۶] (۱۹۹۶). رومر با فیلم نانوای مونسو[۷] (۱۹۶۳)، مجموعه‌ای از نمایش‌های شخصی را آغاز کرد که به شش قصۀ اخلاقی[۸] معروفند. در این مجموعه به موقعیت‌های احساسی یا اخلاقی زنان جوان و مستقل می‌پردازد. مجموعۀ دیگری در دهۀ ۱۹۸۰ ساخت که کمدی‌ها و ضرب‌المثل‌ها[۹] نام دارد. علاوه بر چندین فیلم که بیرون از این مجموعه‌ها ساخت در ۱۹۹۰ مجموعۀ تازه‌ای را به نام چهار فصل آغاز کرد.