نمایش مبدأ برای سپهدار تنکابنی، محمد ولی خان (۱۲۶۴ـ۱۳۴۵ق)


سِپَهدارِ تُنکابنی، محمّد ولی‌خان (۱۲۶۴ـ۱۳۴۵ق)<br>
[[پرونده: 25086700.jpg | بندانگشتی|سِپَهدارِ تُنکابني، محمّد ولي‌خان]]<p>(ملقب به: نَصْرُالسَّلطنه و سپهدار اعظم) دولتمرد ایرانی و از صدراعظم‌های دورۀ [[مشروطیت، انقلاب|مشروطیت]] ایران. از زمین‌داران طرفدار سیاست روس در [[گیلان، استان|گیلان]] و مدت‌ها حکمران [[استرآباد]] (نواحی گرگان) بود. به حکومت [[قاجاریه، سلسله|قاجاریه]] سخت پای‌بند بود و آزادی‌خواهان را آزار و شکنجه می‌کرد. از همین‌رو، [[آقا نجفی اصفهانی ، محمدتقی (اصفهان ۱۲۶۲ـ۱۳۳۲ق)|آقا نجفی اصفهانی]] او را تکفیر کرد. در انقلاب مشروطیت املاک او را در [[تنکابن، شهر|تنکابن]] غارت کردند. در ۱۳۲۶ق [[محمدعلی شاه قاجار (تبریز ۱۲۸۹ـ ایتالیا ۱۳۴۴ق)|محمدعلی‌شاه]] وی را مأمور سرکوبی قیام مردم آ‌ذربایجان (به رهبری [[ستارخان]]) کرد، اما چون او و [[عین الدوله ، عبدالمجید میرزا (تهران ۱۲۲۴ـ ۱۳۰۶ش)|عین‌الدوله]] موفق شدند قیام را شکست دهند، وی به گیلان بازگشت و عَلَم مشروطه‌خواهی برافراشت و از مشروطه‌خواهان حمایت کرد و با حمایت و هدایت سفارت روس در رأس مجاهدان گیلانی عازم تهران شد تا همراه [[سردار اسعد بختیاری ، جعفرقلی خان (بختیاری ۱۲۵۸ـ۱۳۱۳ش)|سردار اسعد بختیاری]]، محمدعلی‌شاه را شکست دهد و تهران را فتح کنند. پس از فتح تهران، رئیس‌الوزرا شد و تا ۱۳۳۴ق که با لقب «سپهسالار اعظم» تشکیل دولت داد، چهار بار رئیس‌الوزرا شد. سپهدار تنکابنی سرانجام بر اثر فشارهای دولت وقت برای وصول مالیات، خودکشی کرد. در زمان [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضاشاه]] به هنگام صدور شناسنامه نام خلعتبری را برای خود برگزید.</p>
<br><!--25086700-->
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:دورۀ قاجار]]