سیاسی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۴ـ۱۳۶۹ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>پژوهشگر، روان‌شناس، استاد دانشگاه، و سه دوره وزیر فرهنگ ایران. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران گذراند و در مدرسۀ علوم سیاسی به تحصیلات خود ادامه داد. در ۱۲۹۰ش، برای تحصیلات تکمیلی به فرانسه اعزام شد و در دانشسرای عالی، در رشتۀ تعلیم و تربیت، درس خواند. پس از بازگشت به ایران، در مدرسۀ دارالفنون و دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی به تدریس پرداخت. در ۱۳۱۰ش بعد از دریافت گواهی‌نامۀ دکترا از فرانسه، در دانشگاه تهران عهده‌دار تدریس و ریاست دانشکدۀ ادبیات (از دی ۱۳۲۱ش برای ۲۱ سال) و سپس ریاست دانشگاه (از دی همان سال برای دوازده سال) شد. تأسیس کتابخانۀ مرکزی دانشگاه تهران، چاپخانۀ دانشگاه و خوابگاه‌های دانشجویان کوی امیرآباد به همت او انجام یافت. از دیگر کارهای مهم او، ایجاد بخش روابط فرهنگی و مبادله با کشورهای خارجی بود. در انجمن‌ها و مجامع مختلف عضویت و ریاست داشت و در کابینه‌های مختلف وزیر امور خارجه و سه‌بار نیز وزیر مشاور، و عضو پیوستۀ فرهنگستان ایران بود. سیاسی از پیش‌گامان علم روان‌شناسی در ایران است و کتاب‌ها و مقاله‌های بسیاری در این زمینه تألیف کرده است؛ از آن جمله است: ''روان‌شناسی پرورشی؛ روان‌شناسی جنایی؛ علم‌النفس ابن سینا و تطبیق آن با روان‌شناسی جدید؛ علم‌النفس یا روان‌شناسی از لحاظ تربیت''؛ ''مبانی فلسفه، روان‌شناسی، منطق و روش‌شناسی …برای سال ششم (متوسطه)''؛ ''منطق و فلسفه''؛ ''نظریه‌های شخصیت یا مکاتب روان‌شناسی''؛ ''نظریه‌های مربوط به شخصیت''؛ ''هوش و خرد.''</p> | }}<p>پژوهشگر، روان‌شناس، استاد دانشگاه، و سه دوره وزیر فرهنگ ایران. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران گذراند و در مدرسۀ علوم سیاسی به تحصیلات خود ادامه داد. در ۱۲۹۰ش، برای تحصیلات تکمیلی به فرانسه اعزام شد و در دانشسرای عالی، در رشتۀ تعلیم و تربیت، درس خواند. پس از بازگشت به ایران، در مدرسۀ [[دارالفنون]] و دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی به تدریس پرداخت. در ۱۳۱۰ش بعد از دریافت گواهی‌نامۀ دکترا از فرانسه، در [[دانشگاه تهران]] عهده‌دار تدریس و ریاست دانشکدۀ ادبیات (از دی ۱۳۲۱ش برای ۲۱ سال) و سپس ریاست دانشگاه (از دی همان سال برای دوازده سال) شد. تأسیس کتابخانۀ مرکزی دانشگاه تهران، چاپخانۀ دانشگاه و خوابگاه‌های دانشجویان کوی امیرآباد به همت او انجام یافت. از دیگر کارهای مهم او، ایجاد بخش روابط فرهنگی و مبادله با کشورهای خارجی بود. در انجمن‌ها و مجامع مختلف عضویت و ریاست داشت و در کابینه‌های مختلف وزیر امور خارجه و سه‌بار نیز وزیر مشاور، و عضو پیوستۀ فرهنگستان ایران بود. سیاسی از پیش‌گامان علم روان‌شناسی در ایران است و کتاب‌ها و مقاله‌های بسیاری در این زمینه تألیف کرده است؛ از آن جمله است: ''روان‌شناسی پرورشی؛ روان‌شناسی جنایی؛ علم‌النفس ابن سینا و تطبیق آن با روان‌شناسی جدید؛ علم‌النفس یا روان‌شناسی از لحاظ تربیت''؛ ''مبانی فلسفه، روان‌شناسی، منطق و روش‌شناسی …برای سال ششم (متوسطه)''؛ ''منطق و فلسفه''؛ ''نظریه‌های شخصیت یا مکاتب روان‌شناسی''؛ ''نظریه‌های مربوط به شخصیت''؛ ''هوش و خرد.''</p> | ||
<br><!--25310700--> | <br><!--25310700--> | ||
[[رده:آموزش و پرورش و اخلاق]] | [[رده:آموزش و پرورش و اخلاق]] | ||