سید ریحان الله کشفی
سید ریحان‌الله کشفی (1266/1267ق- 1328ق)
(نام کامل: سيدريحان اللَّه بروجردی كشفی) پسر سید جعفر کشفی دارابی و برادر سید یحیی دارابی. برادرش از رؤسای معروف بابیه بود که پس از درگیری بسیار با نیروهای دولتی، سرانجام در 1266ق در نیریز فارس کشته شد. پدرشان، یک‌سال پس از کشته شدن فرزندش سید یحیی، در 1267ق در بروجرد فوت کرد. سید ریحان‌الله که کوچک‌ترین فرزندش و متولد 1266 یا یک‌سال پس از آن بود، علوم مقدماتی را در بروجرد فراگرفت. سپس برای تكميل تحصيلات خود به شهرهای اصفهان و نجف عزیمت کرد. در اواسط عمر از بروجرد به تهران رفت و آنجا صاحب محراب و منبر و مجلس درس و وعظ شد و به‌تدریج به یکی از علمای طراز اول تهران تبدیل شد. او علاوه بر فقه و اصول و حدیث، بر ادبیات و رجال و تراجم احوال نیز احاطه داشت. 29 جمادی الاول 1328ق در حدود 62سالگی درگذشت.
کشفی آثاری چند در علوم قدیم و دینی تألیف کرده كه ريحانُ القلوب در اخلاق، فواكِه الفُقها در فقه و شموسُ الطّالعَه در شرح زيارت جامعه از آن جملهاند. همچنين از او كتابخانهای برجای مانده كه از نظر كميت و كيفيت، از بزرگترين كتابخانههای آن زمان تهران به شمار میرفت.