شیخ مرتضی آشتیانی
شیخ مرتضی آشتیانی (تهران ۱۲۸۰ - مشهد ۱۳۶۵ق)
(معروف به: آشتیانی غروی) از علمای بانفوذ ایران، پسر بزرگ میرزا محمدحسن آشتیانی. پدرش نیز از علمای روحانی طراز اول ایران شیعه بوده است. او از مبارزان سرشناس و از شاگردان شیخ انصاری بود و نقش تعیین‌کننده‌ای در نهضت تنباکو داشت. از رهبران برجستۀ مشروطیت نیز بود و نقش بسیار مهمی در پیروزی مشروطه داشت. همچنین، در جریان کشف حجاب و متحدالشکل کردن لباس مردها، به مخالفت با رضاخان پرداخت.
مرتضی در نوجوانی مقدمات و سطح فقه و اصول را از پدرش آموخت و مدت‌ها از حوزۀ فلسفی حکیم میرزا ابوالحسن جلوه بهره برد. او پس از گذراندن دورۀ کودکی، وارد حوزه علمیه شد. وقتی پدرش در ۱۲۹۲ق به حج رفت و در بازگشت برای زیارت عتبات رهسپار عراق شد، شیخ مرتضی نیز طی آن سفر همراه پدرش بود و به توصیۀ او در نجف اشرف اقامت کرد و مدت 17سال از محضر بزرگانی همچون آخوند خراسانی، میرزا حبیب‌الله رشتی، حاج میرزا حسین نوری، و شیخ محمد بهاری بهره‌مند شد و خودش نیز به تدریس دروس حوزوی پرداخت. پس از بازگشت به ایران، در مدرسۀ «خان مروی» تهران به تدریس پرداخت و متولی مسجد «خازن‌الملک» شد که در آن زمان، موقعیت سیاسی ویژه‌ای داشت.
آیت‌الله آشتیانى در ۱۳۶۲ق در هنگام اقامت در کربلا دچار کسالت و بیماری شد و به ایران آمد و در مشهد ماند. او سرانجام در ۲۴ ذی الحجه ۱۳۶۵ق (۲۸ آبان ۱۳۲۵ش) در ۸۵سالگى درگذشت و در دارالسعاده حرم مطهر امام رضا (ع) به خاک سپرده شد. شیخ مرتضی آشتیانی، دایی فیلسوف معروف آیت‌الله میرزا مهدی آشتیانی است.