شیخ مفید، محمد بن محمد (عکبری ۳۳۶ـ بغداد ۴۱۳ق)

محمد بن محمد شیخ مفید;
زادروز	عُکبری ۳۳۶ق;
درگذشت	بغداد ۴۱۳ق
محل زندگی	عراق
ملیت	عرب
شغل و تخصص اصلی	متکلم
شغل و تخصص های دیگر	فقیه
آثار	الایضاح فی الامامة؛ الارشاد فی حجج‌الله علی‌العباد
گروه مقاله	فلسفه، منطق و کلام

شیخ مفید، محمد بن محمد (عُکبری ۳۳۶ـ بغداد ۴۱۳ق)

عالم بزرگ شیعی. در کلام، مناظره، فقه و اصول تبحر داشت. حافظۀ قوی، قدرت استدلال و هوش سرشارش سبب شده بود که بر مخالفان فائق آید. تقریباً ۲۰۰ اثر را به وی نسبت داده‌اند. از استادان او می‌توان شیخ صدوق را نام برد. کسانی چون شیخ طوسی، ابوالعباس نجاشی، شریف رضی، سید مرتضی، سَلّار دیلمی، جعفر بن محمد دوریستی از شاگردان او بودند. یک قرن پس از مرگش، سه نامه (توقیع) از امام زمان (عج) خطاب به شیخ مفید نقل شده، که مباحثاتی را برانگیخته است. در این‌که چرا به او مفید می‌گفتند، اختلاف نظر وجود دارد. بنابه مشهور، در یکی از مناظرات خود با علی بن عیسی رمانی یا قاضی عبدالجبار معتزلی، از سوی آنان مفید خوانده شده است. از آثار اوست: المقنعه؛ الانتصار؛ اوائل‌المقالات؛ الاعلام فیما اتفقت علیه‌الامامیه؛ الایضاح فی الامامة؛ الارشاد فی حجج‌الله علی‌العباد؛ حواشی بر کتاب اعتقادات شیخ صدوق.