كلاوزويتس، كارل فيليپ گوتليب فون: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} کلاوزویتس، کارل فیلیپ گوتلیب فون (1780ـ1831) (<span dir="LTR">Clausewitz, Carl Philipp Gottlieb von</span>) | ||
افسر | افسر پروسی و نظریه‌پرداز نظامی. کتاب اصلی‌اش، با عنوان «دربارۀ جنگ»<ref>(On War (Vom Kriege</ref> (که بعد از مرگش در 1832 منتشر شد)، در امور نظامی و بعدها در تجارت و برخی استراتژی‌ها دگرگونی‌های اساسی پدید آورد. نظریة مشهور او دربارۀ جنگ این است که جنگ گسترش خط مشی سیاسی به طرق دیگر است، بنابراین نمی‌توان پایانی برای آن در نظر گرفت. نظریه‌های کلاوزویتش به شدت مورد توجه استراتژیست‌های سوداگر امروزی قرار گرفت. جنگ در اصطلاح کلاوزویتش تجارت گونه‌ای متمدن شده از جنگ است که در آن شرکت‌ها و نه ملت‌ها علیه یکدیگر به رقابت می‌پردازند. کلاوزویتش معتقد بود که جنگ ضربه زدن به طرف مقابل با تمرکز نیرو در نقاط سرنوشت‌ساز (جنگ تمام عیار) با استفاده همۀ منابع موجود است. هدف نهایی، چه در تجارت و چه در جنگ، بهبود عملکرد با استفاده از هوشمندی بالا به جای رقابت و تکیه بر تجزیه و تحلیل اطلاعات برای یک اقدام قطعی است. کلاوزویتش در «بورگ»<ref>Burg</ref>، نزدیک «ماگدبورگ»<ref>Magdeburg</ref> زاده شد و در سال 1792 به عنوان یک دانشجوی جوان دانشکده افسری وارد ارتش پروس<ref>Prussian Army</ref> شد. در عملیات راین<ref>Rhine</ref> (1793ـ1794) برضد ارتش انقلابی فرانسه<ref>French Revolutionary Aemy</ref> خدمت کرد، در 1801 به آکادمی نظامی برلین<ref>Berlin Military Academy</ref> راه یافت. در آن‌جا زیر نظر ژنرال «فون شارن هورست»<ref>Von Scharnhorst</ref> علوم نظامی و فلسفه خواند و در 1804 فارغ‌التحصیل شد و آجودان پرنس آرگوست شاهزادة پروس<ref>Prince Auguste of Prussia</ref> شد. در 1806 در طی جنگ‌های ناپلئونی<ref>Napoleonic Wars</ref> مجروح و در «ینا»<ref>Jena</ref> به اسارت درآمد. بعد از آزادی در 1808 به پروس برگشت و قبل از این که در 1810 به مقام استادی و مدرس نظامی در «کراون پرنس»<ref>Crown Prince</ref> برسد، دستیار «شارن هورست»، که در امر اصلاح ارتش کار می‌کرد، شد. بعدها به منظور خدمت به ارتش روسیه<ref>Russian Army</ref> (1812-1814) علیه ناپلئون، از سمت خود استعفا کرد و به آنان در مذاکرۀ کنوانسیون تاوروگن<ref>Convention of Tauroggen</ref> کمک کرد تا اتحاد پروس با روسیه و انگلستان علیه فرانسه را فراهم سازد. سپس در 1815 مجدداً به خدمت ارتش پروس درآمد و در جریان نبرد واترلو<ref>Waterloo</ref> در مقام رئیس ستاد خدمت کرد. سه سال بعد به مقام ژنرالی رسید و تا 1830 رئیس مدرسۀ عمومی جنگ<ref>General War School</ref> در برلین شد و تحقیقات خود را در آن‌جا به اتمام رساند. در 1830 در مقام ناظر ارتش پروس در برسلاو<ref>Breslau</ref> در مرز لهستان شد و یک سال بعد در اثر بیماری وبا در همان‌جا درگذشت. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۹
| كارل فيليپ گوتليب فون كلاوزويتس | |
|---|---|
| زادروز |
1780 |
| درگذشت | 1831 |
| ملیت | آلمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | علوم نظامي و فلسفه، آکادمی نظامی برلین |
| شغل و تخصص اصلی | افسر و نظريه‌پرداز نظامي |
| شغل و تخصص های دیگر | رئيس مدرسۀ عمومي جنگ |
| آثار | درباره جنگ |
کلاوزویتس، کارل فیلیپ گوتلیب فون (1780ـ1831) (Clausewitz, Carl Philipp Gottlieb von)
افسر پروسی و نظریه‌پرداز نظامی. کتاب اصلی‌اش، با عنوان «دربارۀ جنگ»[۱] (که بعد از مرگش در 1832 منتشر شد)، در امور نظامی و بعدها در تجارت و برخی استراتژی‌ها دگرگونی‌های اساسی پدید آورد. نظریة مشهور او دربارۀ جنگ این است که جنگ گسترش خط مشی سیاسی به طرق دیگر است، بنابراین نمی‌توان پایانی برای آن در نظر گرفت. نظریه‌های کلاوزویتش به شدت مورد توجه استراتژیست‌های سوداگر امروزی قرار گرفت. جنگ در اصطلاح کلاوزویتش تجارت گونه‌ای متمدن شده از جنگ است که در آن شرکت‌ها و نه ملت‌ها علیه یکدیگر به رقابت می‌پردازند. کلاوزویتش معتقد بود که جنگ ضربه زدن به طرف مقابل با تمرکز نیرو در نقاط سرنوشت‌ساز (جنگ تمام عیار) با استفاده همۀ منابع موجود است. هدف نهایی، چه در تجارت و چه در جنگ، بهبود عملکرد با استفاده از هوشمندی بالا به جای رقابت و تکیه بر تجزیه و تحلیل اطلاعات برای یک اقدام قطعی است. کلاوزویتش در «بورگ»[۲]، نزدیک «ماگدبورگ»[۳] زاده شد و در سال 1792 به عنوان یک دانشجوی جوان دانشکده افسری وارد ارتش پروس[۴] شد. در عملیات راین[۵] (1793ـ1794) برضد ارتش انقلابی فرانسه[۶] خدمت کرد، در 1801 به آکادمی نظامی برلین[۷] راه یافت. در آن‌جا زیر نظر ژنرال «فون شارن هورست»[۸] علوم نظامی و فلسفه خواند و در 1804 فارغ‌التحصیل شد و آجودان پرنس آرگوست شاهزادة پروس[۹] شد. در 1806 در طی جنگ‌های ناپلئونی[۱۰] مجروح و در «ینا»[۱۱] به اسارت درآمد. بعد از آزادی در 1808 به پروس برگشت و قبل از این که در 1810 به مقام استادی و مدرس نظامی در «کراون پرنس»[۱۲] برسد، دستیار «شارن هورست»، که در امر اصلاح ارتش کار می‌کرد، شد. بعدها به منظور خدمت به ارتش روسیه[۱۳] (1812-1814) علیه ناپلئون، از سمت خود استعفا کرد و به آنان در مذاکرۀ کنوانسیون تاوروگن[۱۴] کمک کرد تا اتحاد پروس با روسیه و انگلستان علیه فرانسه را فراهم سازد. سپس در 1815 مجدداً به خدمت ارتش پروس درآمد و در جریان نبرد واترلو[۱۵] در مقام رئیس ستاد خدمت کرد. سه سال بعد به مقام ژنرالی رسید و تا 1830 رئیس مدرسۀ عمومی جنگ[۱۶] در برلین شد و تحقیقات خود را در آن‌جا به اتمام رساند. در 1830 در مقام ناظر ارتش پروس در برسلاو[۱۷] در مرز لهستان شد و یک سال بعد در اثر بیماری وبا در همان‌جا درگذشت.