ماندزو، جاکومو (۱۹۰۸ـ۱۹۹۱): تفاوت میان نسخه‌ها

مجسمه‌ساز ایتالیایی. اگرچه چپ‌گرا بود، و به خدا اعتقاد نداشت، سفارش‌های دینی بسیاری اجرا کرد، همچون ''دروازۀ مرگ<ref>''Door of Death''</ref>''&nbsp;(۱۹۶۴) برای کلیسای سان پیِترو<ref>St Peter’s Basilica</ref>&nbsp;در رم، و سردیس پاپ ژان بیست و سوم<ref>Pope John XXIII</ref>&nbsp;(۱۹۶۳). در پیکره‌هایی که اغلب از مفرغ<ref>bronze </ref>&nbsp;می‌ساخت، ایمان او به شأن ذاتی شکل انسانی مشهود است. ماندزو در برگامو<ref>Bergamo </ref>، لومباردی<ref>Lombardy </ref>، به‌دنیا آمد. نجاری و مطلاکاری را فراگرفت، و مجسمه‌سازی را کمابیش نزد خود آموخت. در میلان در دهۀ ۱۹۳۰، با روشنفکران پیشتاز ضد فاشیست<ref>antifascist </ref>&nbsp;ارتباط پیدا کرد، ولی خود هرگز مدرنیست نشد. هنرمندانی همچون اوگوست رودَن<ref>Auguste Rodin</ref>، ادگار دگا<ref>Edgar Degas</ref>&nbsp;و آریستید مایول<ref>Aristide Maillol</ref>، مجسمه‌سازان فرانسوی، را بیش از هنرمندان دیگر می‌ستود. در ۱۹۳۸، نخستین تندیس از مجموعۀ مکرر «کاردینال»ها را ساخت که فرم آن‌ها رفته‌رفته ساده‌تر می‌شد. در دوران پیری، به نقاشی گرایید و گه‌گاه به طراحی صحنه پرداخت، ازجمله برای ''اُدیپوس شاه<ref>''Oedipus Rex''</ref>''&nbsp;اثر ایگور استراوینسکی<ref>Igor Stravinsky</ref>.