محمد شکری فومشی
محمد شکری فومشی (بابل 1350ش- ) Mohammad Shokri Fumashi
نویسنده، مترجم و مدرس در حوزۀ زبان‌ها و فرهنگ ایران باستان و مطالعات مانوی. پس از گذراندن دوره‌های مقدماتی در زادگاهش، در رشتۀ تاریخ از دانشگاه زاهدان کارشناسی گرفت (1373ش). سپس دوسال در مدارس بوشهر، بابل و تهران به تدریس پرداخت. در سال 1379 از دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران در رشتۀ فرهنگ و زبان‌های باستانی کارشناسی ارشد گرفت. در 1393ش موفق به دریافت دانشنامۀ دکتریِ رشتۀ ایرانشناسی از دانشگاه آزاد برلین شد و از همان سال به عنوان هیأت علمی به استخدام دانشگاه ادیان و مذاهبِ قم درآمد. وی در پاییز 1400 به عنوان سردبیر مجلۀ iranianstudies دانشگاه ادیان و مذاهب منصوب شده است.
شکری فومشی علاوه بر تدریس اساطیر و زبان‌های باستانی ایران در دانشگاه‌های ادیان و مذاهب قم و شهید بهشتی و همچنین بنیاد ایرانشناسی (وابسته به دانشگاه شهید بهشتی) و پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، در همین حوزه‌ها و همچنین پژوهش‌های مانوی و دیگر زمینه‌های فرهنگی و ادیان مقالاتی را نیز در مجلاتی چون پژوهش‌های ادیانی، پژوهش‌های ادبی، پژهش‌های زبان‌شناسی تطبیقی، تاریخ ایران، زبان‌شناخت، نامۀ ایران باستان، نامۀ فرهنگستان، مطالعات تطبیقی قرآن کریم و متون مقدس، هفت آسمان جهان کتاب و... منتشر کرده است. وی عضو انجمن ایرانشناسان اروپا، عضو انجمن بین‌المللی مطالعات مانوی و عضو گروه هنر شرقِ پژوهشکدۀ هنرِ فرهنگستان هنر است. شکری فومشی تاکنون دو مجموعه مقالات از بدرالزمان قریب با عنوان‌های پژوهش‌های ایرانی باستان و میانه (تهران، 1386ش) و مطالعات سغدی (تهران، 1386ش) و دو ارج‌نامه با نام‌های رنج و گنج (ارج‌نامۀ دکتر زهره زرشناس) با همکاری ویدا نداف و فرزانه گشتاسب (تهران، 1392ش)، و اسطورۀ بنیادها (ارج‌نامۀ ابوالقاسم اسماعیل‌پور) با همکاری سمیرا نیک نوروزی و میثم محمدی (تهران، 1396ش) را گردآوری و منتشر کرده است. در زمینۀ اساطیر ملل، از او ترجمۀ سه بخش از دانشنامۀ اساطیر لاروس با نام‌های اساطیر روم و سِلت (تهران، 1385ش) و شناخت‌نامۀ اسطوره‌های هندی با همکاری اکرم دژهوست گنک (قم، 1397ش) در دست است.