مکندریک، الگزاندر (۱۹۱۲ـ۱۹۹۳): تفاوت میان نسخه‌ها

|باشگاه =

}}

کارگردان و مدرس اسکاتلندی سینما، زادۀ امریکا. کارگردان برخی از بهترین فیلم‌های استودیوهای ایلینگ<ref>Ealing Studios</ref>&nbsp;بود، ازجمله ''ویسکی فراوان!<ref>''Whisky Galore!''</ref>''&nbsp;(۱۹۴۹) و ''مردی با لباس سفید<ref>''The Man in the White Suit''</ref>''&nbsp;(۱۹۵۱). سپس به هالیوود رفت و در آن‌جا فیلم ''بوی خوش موفقیت<ref>''Sweet Smell of Success''</ref>''&nbsp;(۱۹۵۷) را ساخت که تصویر گزنده‌ای از یک شایعه‌نویس روزنامه‌های نیویورک است. ''قاتلین پیرزن<ref>''The Ladykillers''</ref>''&nbsp;(۱۹۵۵)، که عملاً واپسین فیلم مهم استودیوهای ایلینگ بود، نوعی غرابت هولناک دارد که ‌آن را در رأس کمدی‌‌های سینمای انگلستان قرار می‌دهد. مکندریک در [[بوستون]]، [[ماساچوست]]<ref>Massachusetts</ref>، به‌دنیا آمد، ولی در [[گلاسگو]]، [[انگلستان]]، بزرگ شد. در دوران [[جنگ جهانی دوم]] در واحد اطلاعات ارتش خدمت کرد و به‌همین دلیل به سینما جذب شد. به استودیوهای ایلینگ پیوست و پیش از آن‌که نخستین فیلمش ''ویسکی فراوان''! را کارگردانی کند، چندین فیلم‌نامه نوشت که به فیلم تبدیل شدند. این فیلم که داستانی سنت‌شکن دارد، ماجرایش در مجمع‌الجزایر هبریدز<ref>''Hebrides''</ref>، در کرانۀ باختری اسکاتلند، می‌گذرد و در همین مکان نیز فیلم‌برداری شد. پس از کمدی هجوآمیز ''مردی با لباس سفید''، فیلم جدی ''مَندی<ref>''Mandy''</ref>''&nbsp;(۱۹۵۲) را ساخت که به ‌دور از احساسات‌گرایی، داستان کودکی کرولال را مطرح می‌کند. پس از فیلم ''قاتلین پیرزن'' به [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] رفت و فیلم ''بوی خوش موفقیت'' را ساخت، که با ستایش منتقدان روبه‌رو شد ولی شکستی تجاری بود. مشکلات او با [[لنکستر، برت (برتون) (۱۹۱۳ـ۱۹۹۴)|برت لنکستر]]<ref>Burt Lancaster</ref>، تهیه‌کننده و هنرپیشه معروف، به کارهای بعدی او آسیب رساند؛ سپس سه فیلم دیگر کارگردانی کرد که هر سه با مشکلاتی مواجه شدند، ولی بهترینشان ''طوفان در جامائیکا<ref>''A High Wind in Jamaica''</ref>''&nbsp;(۱۹۶۵) است. مکندریک پس از این ناکامی‌ها فیلم‌سازی را خرسندانه کنار گذاشت و به تدریس فیلم‌سازی در انستیتو هنرهای زیبای کالیفرنیا<ref>California Institute of Fine Arts</ref>&nbsp;پرداخت.