میرزا احمد کاشانی
میرزا احمد کاشانی
(نیز با نام‌های: میرزا احمد صبور کاشانی و میرزا احمد شهید، متخلص به صبور) از شاعران دورۀ قاجار در قرن 13ق، فرزند محمدعلی پسر آقامحمد دنبلی ضرابی (بزرگ خاندان ضرابی) و برادرزادۀ فتح علی خان صبا. پدرش، وزیر لطفعلی خان زند بوده است. میرزا احمد در کاشان متولد شد، اما اصالتاً آذربایجانی بود. نزد پدر و عمویش تربیت یافت و از آنان شاعری آموخت. او از شاعران توانای دوران فتحعلی شاه قاجار و از ندیمان دربارش بود که پس از استقرار عباس میرزا در آذربایجان، از دارالخلافه به آن‌جا رفت و نزد او مقام و منزلت ویژه‌ای پیدا کرد و از منشیان خاص او شد.
او در قالب‌های گوناگون قصیده، غزل، رباعی، مثنوی، ترکیب‌بند و قطعه طبع‌آزمایی کرده، هرچند گرایش‌اش بیشتر به قصیده و غزل است. میرزا احمد چهارده قصیده نیز در مدح پیامبر (ص) و پیشوایان دین سروده است.