میرزا جعفر ریاض همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
او در نجوم و هیأت و هندسه نیز استاد بود. اما با این همه توانمندی، در تهران بیکار و سرگردان بود و به سختی روزگار می‌گذراند. بعد از مدتی زندگی در انزوا، امیر کبیر او را شناخت. عموماً به لحاظ مالی شرایط دشواری داشت و از هنر و دانش خویش بهرۀ چندانی نمی‌برد. | او در نجوم و هیأت و هندسه نیز استاد بود. اما با این همه توانمندی، در تهران بیکار و سرگردان بود و به سختی روزگار می‌گذراند. بعد از مدتی زندگی در انزوا، امیر کبیر او را شناخت. عموماً به لحاظ مالی شرایط دشواری داشت و از هنر و دانش خویش بهرۀ چندانی نمی‌برد. | ||
از جمله آثار اوست: ''دیوان غزلیات'' که در 1316ش در تهران به چاپ رسید؛ '' | از جمله آثار اوست: ''دیوان غزلیات'' که در 1316ش در تهران به چاپ رسید؛ ''ریاض‌الادب''؛ کتاب ''گنج شایگان''، که به سبک گلستان سعدی و پریشان قاآنی تقلید کرده و آن را نوشته است. او همچنین صاحب مقالاتی به سبک بدیع‌الزمان همدانی و مقامات حمیدالدین بلخی بوده است. | ||
پس از مرگ امیر کبیر، بیمار و به مرض شقاقلوس (یا: [[قانقاریا]]) مبتلا شد و پس از رنج و درد بسیار، در همان سن جوانی فوت کرد. | پس از مرگ امیر کبیر، بیمار و به مرض شقاقلوس (یا: [[قانقاریا]]) مبتلا شد و پس از رنج و درد بسیار، در همان سن جوانی فوت کرد. | ||