ناهید، حسن (کرمان ۱۳۲۲ش): تفاوت میان نسخه‌ها

حسن ناهید (کرمان 12 تیر ۱۳۲۲ش- تهران 27 بهمن 1401ش) Hasan Naheed<br><p>نی‌نواز ایرانی. در میان نسل نوازندگان پس از [[کسایی، حسن (اصفهان ۱۳۰۷ـ۱۳۹۱ش)|حسن کسایی]]، در کنار [[موسوی، محمد (اهواز ۱۳۲۵ش )|محمد موسوی]]، برجسته‌ترین نوازندۀ [[نی (ساز)|نی]] بود. پدرش ارتشی بود و این اتفاق باعث شد که خانواده‌اش در ماه‌های ابتدایی تولدش به [[شیراز، شهر|شیراز]] مهاجرت کنند و به این ترتیب بخشی از کودکی ناهید در این شهر سپری شد. از نوجوانی تحت تأثیر صدای ساز حسن کسایی به ساز نی علاقمند شد و خود به تمرین پی‌گیر این ساز پرداخت. از ۱۳۳۹ش نزد [[دهلوی، حسین (تهران ۱۳۰۶ش )|حسین دهلوی]] فراگیری تئوری موسیقی را آغاز کرد. در هفده‌سالگی در مسابقات نوازندگی جوانان، در اردوی رامسر، در رشتۀ نی‌نوازی مقام اول را از آن خود کرد. از ۱۸ سالگی زیر نظر [[حسین تهرانی]] آموزش دید و از همان زمان در گروه سازهای ملی به سرپرستی [[نصرت الله گلپایگانی|نصرت‌الله گلپایگانی]]، و ارکستر رودکی، به سرپرستی [[منصوری، ابراهیم (۱۲۷۸ـ۱۳۴۸ش)|ابراهیم منصوری]]، به نوازندگی پرداخت و از ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۹ش تدریس نی در [[هنرستان موسیقی ملی]] را برعهده گرفت؛ از ۱۳۴۸ نیز همکاری با گروه سازهای ملی، به سرپرستی [[پایور، فرامرز (تهران ۱۳۱۱ش ـ ۱۳۸۸)|فرامرز پایور]]، را آغاز کرد. از ۱۳۵۵ سرپرستی گروه سماعی در رادیو را برعهده گرفت و از ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۷ به عضویت گروه درویش، به سرپرستی [[شفیعیان، رضا (تهران ۱۳۲۰ش)|رضا شفیعیان]]، درآمد. ناهید دارای نشان درجه یک هنری (معادل مدرک دکتری) از [[وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی]] بود. </p><p>حسن ناهید نخستین نوازندۀ نی است که در ارکسترهای ایرانی و ارکستر ملی ساز زده است. او هنرمندی بود که توانایی نت‌خوانی و نوازندگی دقیق با بهره‌گیری از تکنیک‌های مختص به هم‌نوازی را داشت. ناهید برای ساز نی انگشت‌گذاری خاصی را ابداع کرد تا علاوه‌ بر تک‌نوازی، در گروه‌نوازی نیز بتوان از قابلیت‌های این ساز استفادۀ کامل کرد. وی پس از یک دوره بیماری در منزل درگذشت. </p><p>از آثار اوست: آلبوم‌های ''آوای نی''، ''ابوعطا'' با تمبک [[داوود یاسری]]؛ ''گل نی'' با تمبک [[فرهمند، محمود (ساوه ۱۳۲۷ش)|محمود فرهمند]]، و نیز هم‌نوازی در آلبوم‌هایی همچون ''مجموعه آثار درویش خان'' با اجرای گروه فرامرز پایور.</p>