هارمونیوم: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Harmonium3.jpg|بندانگشتی|هارمونیوم]] | |||
هارْمونیوم (harmonium) | هارْمونیوم (harmonium) | ||
ارگ زبانه‌ای کلاویه‌دار متعلق‌به قرن ۱۹. با پدال‌های زیرپایی کار می‌کند و برای ایجاد تأثیر شدت و ضعف صدا، اهرم‌هایی دارد که با زانو حرکت داده می‌شوند. اَلکساندر دُبَن این ساز را حدود ۱۸۴۲ در [[پاریس، شهر|پاریس]]، اختراع کرد. هارمونیوم به‌منزلۀ سازی خانگی و کلیسایی در سراسر اروپا و [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] پذیرفته شد. در [[فرانسه]] و [[آلمان]] به‌مثابۀ سازی کنسرتی برای تک‌نوازی به‌کار رفت. آهنگ‌سازانی همچون [[زیگفرید کارگ الرت|زیگفرید کارگ ـ اِلِرت]]<ref>Sigfrid Karg-Elert</ref>، [[شونبرگ، آرنولد (۱۸۷۴ـ۱۹۵۱)|آرنولد شونبرگ]]<ref>Arnold Schoenberg </ref> (''غنچۀ دل''<ref>''Herzgewächse/Heart’s Bloom''</ref>، ۱۹۰۷)، و [[اشتوکهاوزن، کارل هاینتس (۱۹۲۸)|کارل‌هاینتس اشتوکهاوزن]]<ref>Karlheinz Stockhausen</ref> (''گذر سالیان''<ref>''Der Jahreslauf’/The Course of the Years''</ref>، ۱۹۷۷) برای آن موسیقی ساختند. | |||
ارگ زبانه‌ای کلاویه‌دار متعلق‌به قرن ۱۹. با پدال‌های زیرپایی کار می‌کند و برای ایجاد تأثیر شدت و ضعف صدا، اهرم‌هایی دارد که با زانو حرکت داده می‌شوند. اَلکساندر دُبَن این ساز را حدود ۱۸۴۲ در پاریس، اختراع کرد. هارمونیوم به‌منزلۀ سازی خانگی و کلیسایی در سراسر اروپا و امریکا پذیرفته شد. در فرانسه و آلمان به‌مثابۀ سازی کنسرتی برای تک‌نوازی به‌کار رفت. آهنگ‌سازانی همچون زیگفرید کارگ ـ اِلِرت<ref>Sigfrid Karg-Elert</ref>، آرنولد شونبرگ<ref>Arnold Schoenberg </ref> (''غنچۀ دل''<ref>''Herzgewächse/Heart’s Bloom''</ref>، ۱۹۰۷)، و کارل‌هاینتس اشتوکهاوزن<ref>Karlheinz Stockhausen</ref> (''گذر سالیان''<ref>''Der Jahreslauf’/The Course of the Years''</ref>، ۱۹۷۷) برای آن موسیقی ساختند. | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۰
هارْمونیوم (harmonium)
ارگ زبانه‌ای کلاویه‌دار متعلق‌به قرن ۱۹. با پدال‌های زیرپایی کار می‌کند و برای ایجاد تأثیر شدت و ضعف صدا، اهرم‌هایی دارد که با زانو حرکت داده می‌شوند. اَلکساندر دُبَن این ساز را حدود ۱۸۴۲ در پاریس، اختراع کرد. هارمونیوم به‌منزلۀ سازی خانگی و کلیسایی در سراسر اروپا و امریکا پذیرفته شد. در فرانسه و آلمان به‌مثابۀ سازی کنسرتی برای تک‌نوازی به‌کار رفت. آهنگ‌سازانی همچون زیگفرید کارگ ـ اِلِرت[۱]، آرنولد شونبرگ[۲] (غنچۀ دل[۳]، ۱۹۰۷)، و کارل‌هاینتس اشتوکهاوزن[۴] (گذر سالیان[۵]، ۱۹۷۷) برای آن موسیقی ساختند.