ولیکو تورنووو
وِلیکو تُورنُووو (Veliko Turnovo)
(به رومانیایی: ولیکو تارنووُ[۱]) شهر تاریخی ناحیۀ لووچ[۲]، در شمال بلغارستان، در درّۀ تنگ رود یانترا[۳]، واقع در شیب‌های شمالی کوه‌های بالکان[۴]، به فاصلۀ ۱۹۳کیلومتری شمال شرقی صوفیه[۵]. جمعیت آن ۹۹,۹۰۰ نفر است (۱۹۹۰). پارچه تولید می‌کند و مرکز دادوستد فرآورده‌های کشاورزی مناطق اطراف خود است. گذرگاه شیپکا[۶] به سمت جنوب تا شهر کازانلاک[۷] امتداد می‌یابد. این شهر چندین بنای قرون وسطایی دارد. یوستی‌نیانوس[۸]، امپراتور روم، در قرن ۵م قلعه‌ای در محل ماندگاه[۹]های تراکیایی بر تپه‌های تساراوتس[۱۰] بنا کرد. ولیکو تورنوُو در ۱۱۸۵م با نام تارنووْگراد[۱۱] پایتخت دومین امپراتوری بلغارستان شد و در ۱۳۹۳م ترک‌های عثمانی آن را تصرف کردند. در ۱۸۷۷ روسیه این شهر را از امپراتوری عثمانی ستاند. قانون اساسی بلغارستان در ۱۸۷۹ در این شهر نوشته شد و فردیناند اول، پادشاه بلغارستان، استقلال کشور را در ۱۹۰۸ در این محل اعلام کرد.