ووییار، ادویار (۱۸۶۸ـ۱۹۴۰)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ووئیار، ادوئار (۱۸۶۸ـ۱۹۴۰)(Vuillard, Edouard)

خودنگاره‌ای از ووییار

نقاش و چاپنقشگر[۱]فرانسوی. از بنیادگذاران گروه نبی‌ها[۲] بود، و به‌سبب نقاشی‌های تزیینی‌اش از فضاهای خانگی صمیمی با افرادی در آن‌ها، و لیتوگراف[۳]های رنگین‌اش شهرت یافت؛ تابلوی رنگ‌روغنی ورودیِ شهر[۴] (۱۹۰۳، موزۀ هنرهای معاصر تهران) از آن جمله است. با پیِر بونار[۵]، دوست دیرینه‌اش، ارتباط نزدیکی داشت، و در هنرش هم‌سو با او حرکت می‌کرد. خودش می‌گفت که کارش «هیچ جنبۀ انقلابی» ندارد. اصطلاح نقاشی صحنه خودمانی (انتیمیست)[۶] که به هر دوی ایشان اطلاق می‌شد، به‌درستی به محیط دنج و لطیفی اشاره دارد که ووئیار با نور چراغ در فضاهای خانگی خلق می‌کرد. ووئیار در مقایسه با بونار جسارت کمتر، و گرایش آکادمیک[۷] بیشتری داشت، ولی در لیتوگراف‌های رنگی‌اش که از باسمه‌های ژاپنی متأثر بود، طرح‌های نامتعارف زیبایی پدید آورد. نیز برای ساختمان «کمدی شانزه‌لیزه[۸]» (۱۹۱۳)، پاله دو شایو[۹] (۱۹۳۷)، و کاخ ملل[۱۰] در ژنو[۱۱] (۱۹۳۸) آثاری تزیینی خلق کرد. یادداشت‌ها و خاطراتِ او به کتابخانۀ ملی[۱۲] فرانسه واگذار شدند، مشروط بر آن‌که تا ۱۹۸۰ کسی آن‌ها را نخوانَد.

اثری از ووییار

 


  1. printmaker
  2. Les Nabis
  3. lithograph
  4. L’entrée de la Ville
  5. Pierre Bonnard
  6. Intimiste
  7. academic
  8. Comédie des Champs Elysées
  9. Palais de Chaillot
  10. Palais des Nations
  11. Geneva
  12. Bibliothèque Nationale