کارنو، سادی (۱۸۳۷ـ۱۸۹۴): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده: 35049600.jpg | بندانگشتی|کارنو، سادي]] | |||
کارنو، سادی (۱۸۳۷ـ۱۸۹۴)(Carnot, Sadi)<br> | کارنو، سادی (۱۸۳۷ـ۱۸۹۴)(Carnot, Sadi)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =سادی کارنو | |عنوان =سادی کارنو | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>سیاستمدار و رئیس‌جمهور فرانسوی (۱۸۸۷ـ۱۸۹۴). کارنو پسر هیپولیت | }}<p>سیاستمدار و رئیس‌جمهور فرانسوی (۱۸۸۷ـ۱۸۹۴). کارنو پسر هیپولیت کارنو<ref>Hippolyte Carnot</ref>، عضو چپ‌گرای مجمع ملی فرانسه، و نوۀ لازار کارنو<ref>Lazare Carnot</ref>، از سازمان‌دهندگان پیروزی انقلاب فرانسه، بود. از دانشکدۀ پلی‌تکنیک<ref>École Polytechnique</ref> پاریس فارغ‌التحصیل شد و پس از مدتی، به جمهوری‌‌خواهان چپ‌گرا در مجلس نمایندگان پیوست. در ۱۸۸۵ به ریاست پارلمان، و در ۱۸۸۷ به ریاست جمهوری، که چندان علاقه‌ای به آن نداشت، انتخاب شد. دوران ریاست جمهوری کارنو با ماجراجویی سیاسی ژنرال ژرژ بولانژه<ref>Gen. Georges Boulanger</ref>، ناآرامی‌های کارگری، جنبش‌های [[آنارشیسم|آنارشیستی]]، و رسوایی [[کانال پاناما]] هم‌زمان شد. پس از سخنرانی در نمایشگاه [[لیون]]۷، به‌دست سانته کازریو<ref>Sante Caserio</ref>، آنارشیست ایتالیایی، کشته شد و در گورستان پانتئون<ref>Panthéon</ref> در آرامگاه پدربزرگش به‌خاک سپرده شد.</p> | ||
<br><!--35049600--> | <br><!--35049600--> | ||
[[رده:تاریخ جهان]] | [[رده:تاریخ جهان]] | ||
[[رده:فرانسه]] | [[رده:فرانسه]] | ||
نسخهٔ ۱۸ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۰۶
کارنو، سادی (۱۸۳۷ـ۱۸۹۴)(Carnot, Sadi)
| سادی کارنو Sadi Carnot | |
|---|---|
| زادروز |
1837م |
| درگذشت | 1894م |
| ملیت | فرانسوی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشکدۀ پلی‌تکنیک پاریس |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
| خویشاوندان سرشناس | هیپولیت کارنو (پدر)، لازار کارنو (پربزرگ) |
سیاستمدار و رئیس‌جمهور فرانسوی (۱۸۸۷ـ۱۸۹۴). کارنو پسر هیپولیت کارنو[۱]، عضو چپ‌گرای مجمع ملی فرانسه، و نوۀ لازار کارنو[۲]، از سازمان‌دهندگان پیروزی انقلاب فرانسه، بود. از دانشکدۀ پلی‌تکنیک[۳] پاریس فارغ‌التحصیل شد و پس از مدتی، به جمهوری‌‌خواهان چپ‌گرا در مجلس نمایندگان پیوست. در ۱۸۸۵ به ریاست پارلمان، و در ۱۸۸۷ به ریاست جمهوری، که چندان علاقه‌ای به آن نداشت، انتخاب شد. دوران ریاست جمهوری کارنو با ماجراجویی سیاسی ژنرال ژرژ بولانژه[۴]، ناآرامی‌های کارگری، جنبش‌های آنارشیستی، و رسوایی کانال پاناما هم‌زمان شد. پس از سخنرانی در نمایشگاه لیون۷، به‌دست سانته کازریو[۵]، آنارشیست ایتالیایی، کشته شد و در گورستان پانتئون[۶] در آرامگاه پدربزرگش به‌خاک سپرده شد.