کلیسای انگلستان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) (تغییرمسیر به انگلستان، کلیسای حذف شد) برچسب: تغییرمسیر حذف شد |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
کلیسای انگلستان | کلیسای انگلستان (Church of England) | ||
کلیسای رسمی انگلستان، دارای دو اسقف اعظم پروتستان در حوزه‌های یورک<ref>York</ref> و کنتربری<ref>Canterbury</ref>، 44 اسقفیه<ref>diocese</ref> (شامل جبل طارق<ref>Gibraltar</ref>)، و حدود 34میلیون پیرو. پادشاه رئیس قانونی تشکیلات کلیساست و سراسقف<ref>archbishop</ref>های کنتربری و یورک بعد از او قرار دارند. پیدایش کلیسای انگلستان دست‌کم به قرن 2م برمی‌گردد که بازرگانان و مسافران، مسیحیت<ref>Christianity</ref> را به این کشور آوردند. معمولاً آغاز کار تبلیغیِ اوگوستین قدیس<ref>St. Augustine</ref> در 597م را مبدأ رسمی کلیسای انگلستان، با مرجعیت پاپ به روال قرون وسطا، می‌گیرند. ولی صورت کنونی آن از جنبش اصلاح دینی<ref>Reformation</ref> قرن 16م در این کشور، که تفوق شاه را به کرسی نشاند و مرجعیت اعلای پاپ را مردود شمرد، برجای مانده است. با شروع استعمارگری بریتانیا، کلیسای انگلستان کلیساهایی در قاره‌ها تأسیس کرد و نفوذ جهانی یافت. بعدها این کلیساها مستقل شدند، اما پیوندهای خود را با کلیسای مادر<ref>mother church</ref>، در قالب جامعۀ انگلیکان<ref>Anglican Community</ref> حفظ کردند. کلیسای انگلستان با پیروی از سه ردۀ روحانی اسقفان<ref>bishop</ref>، کشیشان<ref>priest</ref> و شمّاسان<ref>deacon</ref>، و نظام عبادت جمعی که در «کتاب دعای کلیسای انگلیس<ref>Book of common prayer</ref>» آمده است شناخته می‌شود. مشخصۀ دیگر آن پای‌بندی عمومی به سنت مسیحی در ضمن تطبیق آن با انواع مردمان و دیدگاه‌هاست. کلیسای انگلستان قائل به سه مرجعِ سنت<ref>tradition</ref>، عقل<ref>reason</ref> و کتاب مقدس<ref>Bible</ref> است، ولی اولویت را به کتاب می‌‌دهد. این کلیسا با عناصر کاتولیکی<ref>Catholic</ref>، اومانیستی<ref>humanist</ref>، و اصلاحی، که نمایندگی تاریخی آن‌ها را آنگلوکاتولیک‌ها (کلیسای اعلی)<ref>Anglo-Catholics (high church)</ref>، لیبرال‌ها (کلیسای لیبرال)<ref>Liberals (broad church)</ref> و تبشیریان (کلیسای ادنی)<ref>Evangelicals (low church)</ref> برعهده دارند، وجهه می‌یابد. به‌سبب نهادینگی کلیسای انگلستان، اسقف‌ها را شاه منصوب می‌کند و هر تغییری در لیتورژی<ref>liturgy</ref> (آداب عبادی) باید به تصویب پارلمان برسد. اما امروزه که در کنار انگلیکان‌ها، غیرانگلیکان‌ها<ref>non-Anglicans</ref> نیز در پارلمان نماینده دارند، کلیسا در موقعیت دشواری قرار گرفته است. نتیجۀ آن تلاش‌هایی بوده که در قالب‌هایی مانند «جنبش آکسفورد<ref>Oxford movement</ref>» برای حفظ تمامیت کلیسا با جداکردن آن از حکومت، و نیز تشکیل کلیسای ملی برای همۀ مسیحیان، به‌عمل آمده است. کلیسای انگلستان در حرکت‌های تجمیعی کلیساهای جهان نقش فعالی داشته است. در دهه‌های 1970 و 1980م اختلاف نظر شدیدی در کلیسای انگلستان بر سر این مسئله که آیا به زنان اجازۀ کسب رتبۀ رسمی روحانی داده شود یا خیر بروز کرد، و پس از بحث و بررسی فراوان، شورای حکام کلیسا در نوامبر 1992م با اختلاف رأی اندکی به زنان این اجازه را دادند. | |||
[[رده:ادیان و فرقه های غیراسلام]] | |||
[[رده:مسیحیت – آثار و اماکن]] | |||