کیل، آبراه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
(به آلمانی: نورْد ـ اوسِته ـ کانال<ref>Nord-Ostsee-Kanal | (به آلمانی: نورْد ـ اوسِته ـ کانال<ref>Nord-Ostsee-Kanal | ||
</ref>، با نام سابق آبراه کایزِر (قیصر) ویلهِلم<ref>Kaiser Wilhelm Canal </ref>) آبراهی<ref>waterway </ref> به طول ۹۶ کیلومتر، که دریای بالتیک<ref>Baltic Sea </ref> را به دریای شمال<ref>North Sea </ref> متصل می‌کند. کشتی‌های اقیانوس‌پیما قادرند در این آبراه رفت‌وآمد کنند. آلمانی‌ها در سال‌های پیش از جنگ جهانی اول این آبراه را ساختند. بدین‌ترتیب نیروی دریایی آلمان می‌توانست بدون ورود به آب‌های بین‌المللی، از پایگاه‌های خود در بالتیک به دریای آزاد برود. | </ref>، با نام سابق آبراه کایزِر (قیصر) ویلهِلم<ref>Kaiser Wilhelm Canal </ref>) آبراهی<ref>waterway </ref> به طول ۹۶ کیلومتر، که [[دریای بالتیک]]<ref>Baltic Sea </ref> را به [[دریای شمال]]<ref>North Sea </ref> متصل می‌کند. کشتی‌های اقیانوس‌پیما قادرند در این آبراه رفت‌وآمد کنند. آلمانی‌ها در سال‌های پیش از [[جنگ جهانی اول]] این آبراه را ساختند. بدین‌ترتیب نیروی دریایی آلمان می‌توانست بدون ورود به آب‌های بین‌المللی، از پایگاه‌های خود در بالتیک به دریای آزاد برود. بر طبق [[پیمان ورسای]]<ref>Treaty of Versailles </ref> در ۱۹۱۹، کیل آبراه بین‌المللی اعلام شد. این آبراه دریای بالتیک را در بندرگاه کیل<ref>Kiel Harbour </ref> به دریای شمال در مصب [[الب، رود|رود الب]]<ref>Elbe </ref> متصل می‌کند. آبراه اولیه، که در ۱۷۸۴ از کیل به رود آیدرین<ref>River Eiderin</ref> ساخته شد، کارآیی لازم را نداشت؛ در نتیجه در ۱۸۸۷ حفر کانال کنونی آغاز شد. کانال جدید از مسیر کانال قدیمی تا [[رندسبورگ]]<ref> Rendsburg</ref> ادامه یافت، سپس به‌سمت جنوب غربی تغییر مسیر داد. این کانال را [[ویلهلم دوم]]<ref> Wilhelm II</ref> در ۱۸۹۵ افتتاح کرد و از آن پس ۴۵ متر پهن‌تر و ۱۴ متر ژرف‌تر شده است. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۵۶
کیل، آبراه (Kiel Canal)
(به آلمانی: نورْد ـ اوسِته ـ کانال[۱]، با نام سابق آبراه کایزِر (قیصر) ویلهِلم[۲]) آبراهی[۳] به طول ۹۶ کیلومتر، که دریای بالتیک[۴] را به دریای شمال[۵] متصل می‌کند. کشتی‌های اقیانوس‌پیما قادرند در این آبراه رفت‌وآمد کنند. آلمانی‌ها در سال‌های پیش از جنگ جهانی اول این آبراه را ساختند. بدین‌ترتیب نیروی دریایی آلمان می‌توانست بدون ورود به آب‌های بین‌المللی، از پایگاه‌های خود در بالتیک به دریای آزاد برود. بر طبق پیمان ورسای[۶] در ۱۹۱۹، کیل آبراه بین‌المللی اعلام شد. این آبراه دریای بالتیک را در بندرگاه کیل[۷] به دریای شمال در مصب رود الب[۸] متصل می‌کند. آبراه اولیه، که در ۱۷۸۴ از کیل به رود آیدرین[۹] ساخته شد، کارآیی لازم را نداشت؛ در نتیجه در ۱۸۸۷ حفر کانال کنونی آغاز شد. کانال جدید از مسیر کانال قدیمی تا رندسبورگ[۱۰] ادامه یافت، سپس به‌سمت جنوب غربی تغییر مسیر داد. این کانال را ویلهلم دوم[۱۱] در ۱۸۹۵ افتتاح کرد و از آن پس ۴۵ متر پهن‌تر و ۱۴ متر ژرف‌تر شده است.