نمایش مبدأ برای گلشنی بردعی، ابراهیم (بردعه ۸۳۰ـ استانبول ۹۴۰ق)


گلشنی بَردَعی، ابراهیم (بردعه ۸۳۰ـ استانبول ۹۴۰ق)<br>
شاعر و عارف ایرانی. در تبریز از مریدان دده عمر روشنی شد و به پیشنهاد هم‌او تخلص خود را از هیبتی به گلشنی تغییر داد. گلشنی پس از مرگ مرادش جانشین او شد. در پادشاهی اسماعیل اول صفوی، به قاهره کوچید و در آن‌جا طریقۀ گلشنیه را بنیاد گذارد و خانقاهی در مصر برآورد و پیروان بسیار یافت. گلشنی در تفسیر، حدیث، کلام و تصوف از استادان روزگار خود بود. در غزل از حافظ پیروی می‌کرد. از آثارش: ''دیوان'' اشعار فارسی و ترکی، دربردارندۀ مثنوی ''ازهار گلشن''/ ''درةالتاج'' به فارسی در عرفان به پیروی از ''گلشن‌راز'' شبستری؛'' المعنویةالخفیه'' که نظیره‌ای به فارسی بر ''مثنوی'' مولوی در ۴۰هزار بیت است؛ شرح ''قصیدۀ تائیۀ'' ابن فارض؛ ''بحرالحقایق فی کشف‌الدقایق''.
<br><!--36120600-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]
[[رده:عرفان]]
[[رده:اشخاص و فرقه ها]]