محمدرحیم اخوت

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۵۶ توسط Reza rouzbahani (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

محمدرحیم اخوت
زادروز اصفهان 10 آذر 1324ش
درگذشت اصفهان 23 بهمن 1400ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل کارشناسی زبان و ادبیات فارسی
شغل و تخصص اصلی داستان‌نویس و پژوهشگر ادبیات
آثار تعلیق (داستان بلند- تقش خورشید، 1378)؛ چهارفصل در بازخوانی شعر (نقد ادبی- نقش خورشید، 1379)؛ نیمه‌ی سرگردان ما (مجموعه داستان- نقش خورشید، 1380)؛ نام‌ها و سایه‌ها (داستان بلند- آگه، 1382)
گروه مقاله ادبیات فارسی
جوایز و افتخارات برگزیده‌ی دومین دوره‌ی جایزه‌ی ادبی هوشنگ گلشیری و برگزیده‌ی نخست جایزه‌ی مهرگان ادب و همچنین جایزه‌ی ادبی یلدا در سال 1383

محمدرحیم اخوت (اصفهان 10 آذر 1324ش- اصفهان 23 بهمن 1400ش)

 

محمدرحیم خوت

داستان‌نویس ایرانی و پژوهشگر ادبیات. پس از گذراندن تحصیلات متوسطه و دانشگاهی در رشته‌ی ادبیات فارسی، در سال 1344 به عنوان معلم وارد سپاه_دانش شد و فعالیتش تا سال 1355 ادامه داشت. اخوت بعد از انقلاب اسلامی از آموزش و پرورش اخراج و سپس بازنشسته شد. او که داستان‌نویسی را از اواسط دهه‌ی 1340 با مجله‌ی فردوسی شروع کرد، در سال‌های دهه‌ی 1350 و پیش از انقلاب چند کار کودک و نوجوان را (با نام‌­های قصه­‌ی شهرک نور، این پایین خبری نیست، اشکی بر اسفندیار و زهر) به ناشری اصفهانی ‌سپرد که بعدها آنها را از کتابفروشی‌ها جمع‌آوری کرد. در سال‌های ابتدایی بعد از انقلاب به حلقه‌ی نویسندگان جُنگ اصفهان پیوست و ضمن آموختن از اشخاصی چون محمد_حقوقی، ابوالحسن_نجفی، هوشنگ_گلشیری و احمد_میرعلایی، به نگارش داستان‌های بعدی‌اش پرداخت.

اخوت از نویسندگان و ناقدان فصلنامه­‌ی زنده­‌رود بود و نقدهای متعددی را در این نشریه و مجلات و روزنامه­‌های دیگری چون شرق، کتاب هفته، جامعه سالم، کلک، بخارا و جهان کتاب ارائه کرده است. اولین کار جدی‌اش، با نام تعلیق (داستان بلند)، در سال 1378 منتشر شد که مورد توجه و تحسین تعدادی از اهالی فرهنگ و ادبیات قرار گرفت. این داستان، با توصیف تابلوهای نقاشی و آثار هنریِ بازمانده از دوره­‌ی قاجار، حال و هوای دورانی از دست رفته را در ساختاری مدرن بازآفرینی کرده است. کتاب بعدی او، با عنوان چهارفصل در بازخوانی شعر، مجموعۀ جستارها و مقاله‌هایی بود كه در چهار فصل به شعرهايی از محمد حقوقی، ضياء موحد و كيوان قدرخواه پرداخته است. کتاب نیمه­‌ی سرگردان ما در سال 1381 به عنوان مجموعه داستان برگزیده‌ی دومین دوره‌ی جایزه‌ی ادبی هوشنگ گلشیری معرفی شد و رمان بعدی او هم با عنوان نام­‌ها و سایه­‌ها برگزیده‌ی نخست جایزه‌ی مهرگان ادب و همچنین جایزه‌ی ادبی یلدا در سال 1383 شد.

اخوت در آثارش بخش مشخصی از تاریخ ایران را روایت می­‌کند و در بیش‌تر داستان­‌های خود، از فضاهای قدیمی برای خلق داستان­‌هایش بهره می‌گیرد.

محمدرحیم اخوت بعد از تحمل دوره‌ای فراموشی و براثر کهولت سن درگذشت.

کتاب‌شناسی

تعلیق (داستان بلند- تقش خورشید، 1378)؛ چهارفصل در بازخوانی شعر (نقد ادبی- نقش خورشید، 1379)؛ نیمه­‌ی سرگردان ما (مجموعه داستان- نقش خورشید، 1380)؛ نام‌ها و سایه‌ها (داستان بلند- آگه، 1382)؛ خورشید (داستان بلند- روزآمد، 1383)؛ داس‍ت‍ان‌ه‍ای‌ ن‍ان‍وش‍ت‍ه‌ (مجموعه داستان- قصه، 1383)؛ باقی­‌مانده­‌ها (داستان­‌های کوتاه- آگاه، 1384)؛ پاییز بود (داستان‌­های 85- آگاه، 1386)؛ تا وقتی کسی هست (داستان بلند- آگاه، 1387)؛ داستان­‌های 84 (مجموعه داستان- آگاه، 1387)؛ این هم بهار (داستان­‌های 86- آگاه، 1387)؛ نمی­‌شود (داستان بلند- آگاه، 1387)؛ مشکل آقای فطانت (داستان­‌های 87- آگاه، 1388)؛ رویش خاموش گدازه‌­ها (ترجمه اشعار امیلی دیکنسون به همراه حمید فرازنده- آگاه، 1388)؛ بیداری... (داستان‌های ۸۸- کندوکاو، 1389)؛ تماشا (داستان بلند- کندوکاو، 1393)؛ بی­‌مرز بی­‌مرز (داستان بلند- آگه، 1394)؛ عذاب یا هفت­‌خان زندگی (داستان بلند- آگاه، 1394)؛ پی­نوشت خاموشی (مجموعه داستان- آگاه، 1395)؛ نامه­‌های سرمدی (داستان بلند- بان، 1397).

 

منابع: