آبله مرغان
آبِلِه‌مُرغان (chicken pox)
(یا: واریسلا) نوعی بیماری عفونی شایع و معمولاً خفیف. عامل آن یکی از ویروس های گروه هرپس[۱] است که از راه قطرک‌های معلق در هوا منتقل می‌شود. غالباً در کودکان زیر دَه سال دیده می‌شود و دورۀ نهفتگی[۲] آن دو تا سه هفته است. یک‌بار ابتلا به بیماری معمولاً موجب ایمنی دایم می‌شود. فرد مبتلا تب می‌کند و جوش هایی، که بعداً به تاول های ملتهب تبدیل می‌شوند، روی تنه و سپس صورت و اندام‌ها ظاهر می‌شود. بیمار طی یک هفته بهبود می‌یابد، ولی تا محو آخرین دلمۀ زخم، عفونت را به دیگران منتقل می‌کند. سازمان نظارت بر غذا و داروی امریکا[۳] در مارس ۱۹۹۵ واکسن آبله‌مرغان را تأیید کرد. واکسن از ویروس ضعیف‌شده تهیه می‌شود و اثربخشی آن حدود ۷۰ تا ۹۰ درصد است. در اروپا هم نوعی واکسن در دسترس است که فقط برای کودکان دارای نقص ایمنی استفاده می‌شود. ویروس‌ها ذرات عفونت‌زای کوچکی‌اند که فقط پس از تهاجم به یاختۀ زنده و با استفاده از دستگاه وراثتی آن تکثیر می‌شوند. به همین سبب، یافتن روشی درمانی که بدون آسیب‌رساندن به یاختۀ میزبان ویروس را ازبین ببرد، مشکل است. بدن هر فرد سالم ترکیبات ضد ویروسی تولید می‌کند که مانع از ورود ویروس‌ها به یاخته‌های مجاور می‌شود. آبله‌مرغان به‌شدت مسری است، ولی معمولاً ابتلا به آن موجب مصونیت برای بقیۀ عمر می‌شود. ویروس آبله مرغان عضو خانوادۀ ویروس‌های هرپس است.