آلبیگاییان
آلبیگاییان (Albigenses)
فرقه‌ای بدعت‌گر از مسیحیان، پدیدآمده در قرن ۱۱م در جنوب فرانسه، در حوالی آلبی[۱] و تولوز[۲]. آن‌ها از عقیدۀ مانوی ثنویت در خیر و شر پیروی می‌کردند و عیسی مسیح را طغیانگری در برابر بی‌رحمی خدای فعال مایشاء به‌شمار می‌آوردند. آلبیگاییان ضدیت مستمری با کلیسای کاتولیک در آیین‌ها و شعائر[۳] خاص خود، به‌ویژه تعمید روح یا کنسولامنتوم[۴]، نشان دادند. تفتیش عقاید آنان را پاپ لوکیوس سوم[۵] در ۱۱۸۴م، و جهاد علیه آن‌ها را سیمون دو مونفور[۶] در ۱۲۰۸م آغاز کرد (۱۲۰۸ـ۱۲۲۹م)؛ که به جهاد آلبیگایی[۷] معروف است. در این جهاد هزاران تن از آلبیگاییان کشته شدند و فرقه در ۱۲۴۴م نابود شد.
نیز ← کاتارها