آینه (ادبیات)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

آینه (ادبیات)(mirror)
اصطلاحی ادبی متعلق به اواخر دورۀ رنسانس به معنی سرمشق یا نمونۀ ‌اعلا و نیز به‌معنی توصیف دقیق موضوعی خاص. نمونه‌های آن را در نام کتاب‌هایی مانند آینه‌ای برای قضات[۱] (۱۵۵۹) و آینۀ زندگی پربرکت عیسای مسیح[۲] (ح ۱۴۰۰م) می‌بینیم. شکسپیر نیز هنری پنجم را «آینۀ همۀ شاهان مسیحی» توصیف کرده است. در ادبیات قدیم ژاپن، کاگامی[۳] (آینه) در عنوان بسیاری از کتاب‌های تاریخی آمده است و بر بازبینی گذشته دلالت می‌کند. اُکاگامی[۴] (آینۀ کبیر) (ح ۱۱۱۹م) در شرح وقایع دربار و خاندان فوجیوارا[۵] در اوایل دورۀ هِی‌یان[۶]؛ پس از آن ایماکاگامی[۷] (آینه حال) (ح ۱۱۸۰م) که می‌توان گفت دنبالۀ آن است؛ و میزوکاگامی[۸] (آینۀ آب) (نیمۀ دوم قرن ۱۲م) که دربارۀ امپراتورهای پیش از سال ۸۵۰م ازجمله امپراتوران افسانه‌ای ژاپن است.

 


  1. A Mirror for Magistrates
  2. Mirrour of the Blessed Life of Jesus Christ
  3. kagami
  4. Okagami
  5. Fujiwara
  6. Heian Period
  7. Ima kagami
  8. Mizu kagami