ابراهیم بن هارون بغدادی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ابراهیم بن هارون بغدادی (قرن ۴ق)

رهبر دینی یهودیانِ سرزمین‌های شرقی خلافت و مفسّر کتاب مقدس (عهد عتیق). ابراهیم ‌بن هارون فرزند هارون بن عمرام تاجر و صراف مشهور بود. در دربار خلیفه مقامی ممتاز داشت و مدیر دانشکدۀ سورا، که پس از ۴۵ سال تعطیلی بازگشایی شد، وی خواندن و سرایش اشعار عبری را در کنیسه پایه‌گذاری کرد.