ابوشکور بلخی

ابوشکور بلخی
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	شاعر
شغل و تخصص های دیگر	حکیم
آثار	آفرین‌نامه
گروه مقاله	ادبیات فارسی

ابوشَکور بَلْخی (قرن ۴ق)

شاعر و حکیم ایرانی. از زادگاهش به بخارا کوچید و در دربار نصر دوم و نوح سامانی اول آوازه یافت. او را سرایندۀ قصاید، غزلیات و مثنوی‌های بسیار دانسته‌اند، ولی از میان آن‌ها تنها ۴۲۶ بیت به‌جا مانده است. ابوشکور از پیش‌گامان داستان‌سرایی منظوم در ادب فارسی است و در تدوین روایات ملی و اساطیری و ترویج حماسه‌سرایی بر دقیقی طوسی و فردوسی پیشی داشته و مواردی هست که نشان می‌دهد فردوسی از درون‌مایۀ اشعار او تقلید کرده است. از کنیۀ او نخستین‌بار در قصیده‌ای از منوچهری دامغانی یاد شده است. پند و اندرز، حکمت، اخلاق درون‌مایۀ اصلی شعرهای به‌جا ماندۀ اوست. از آثارش مثنوی آفرین‌نامه است که آن را در ۳۳۳ـ۳۳۶ق به نام نوح یکم سامانی سروده است.