ارامنه، کشتار
ارامنه، کُشتار
واقعه‌ای خونین در تاریخ عثمانی. با رشد ناسیونالیسم ارمنی و شورش‌هایی که در مناطق ارمنی‌نشین عثمانی درگرفت، خشم سلطان عثمانی عبدالحمید دوم برانگیخته شد و درپی آن ارتش عثمانی در نخستین سال پادشاهی عبدالحمید (۱۸۷۶م) محله ارمنی‌نشین استانبول را به آتش کشید و چپاول کرد. سپس از ۱۸۹۴م کشتارهای همگانی آغاز شد. در آن سال سپاهیان عثمانی به هنگام فرونشاندن شورش ارمنیان سامسون نزدیک به ۱۰هزار نفر را کشتند. در پاییز سال بعد ارمنیان ساکن طرابزون، ارزروم، سیواس، وان، بایزید و دیگر جاها به قتل رسیدند و اعتراضات دولت‌های فرانسه، انگلستان و روسیه نیز مؤثر نیفتاد. بدین‌ترتیب، در سال‌های ۱۸۹۴ـ۱۸۹۶م دَه‌ها هزار نفر ارمنی در ترکیه آسیایی و استانبول کشته شدند. سپس آرامشی روی داد و درپی آن بار دیگر این کشتارها از ۱۹۰۹م از سر گرفته شد؛ چنان‌که در این سال ۳۰هزار ارمنی در کیلیکیا و سوریه شمالی کشته شدند. اما بزرگ‌ترین کشتار ارامنه در آغاز جنگ جهانی اول در ۱۹۱۵م اتفاق افتاد که به آن عنوان نسل‌کشی داده شده است و طی آن دَه‌ها هزار ارمنی جان خود را از دست دادند. دولت ترکیه جوان که پس از برافتادن امپراتوری عثمانی بر سرکار آمد چنین کشتاری را انکار می‌کند و این مسئله هنوز موضوع اختلاف ارمنیان سراسر جهان و دولت ترکیه است.