امید روحانی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
امید روحانی
زادروز تهران 21 اردی‌بهشت 1340
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل متخصص بی‌هوشی- دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
شغل و تخصص اصلی پزشک
شغل و تخصص های دیگر بازیگر و منتقد ایرانی فیلم
آثار ۵۰ کیلو آلبالو (۱۳۹۳)؛ دراکولا (1394)؛ گشت ارشاد ۲ (۱۳۹۵)؛ تگزاس ۲ (۱۳۹۷)؛ حمال طلا (۱۳۹۷)؛ هزارپا (۱۳۹۷)
گروه مقاله سینما
امید روحانی

امید روحانی (تهران 21 اردی‌بهشت 1340- )


پزشک، بازیگر و منتقد ایرانی فیلم. وی از دانشگاه علوم پزشکی تهران مدرک پزشکی عمومی و از دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی مدرک تخصصی بی‌هوشی گرفته است. روحانی در فیلم‌های بانو (داریوش مهرجویی- 1370) و مرد بارانی (ابوالحسن داوودی- 1378) مشاور پزشکی بوده، همچنین در فیلم یک اتفاق ساده (1352) علاوه بر دستیاری سهراب شهیدثالث، در نگارش فیلم‌نامه هم او را همراهی کرده است. وی متخصص بی‌هوشی در آخرین عمل جراحی عباس کیارستمی بوده است. روحانی فعالیت سینمایی را قبل انقلاب به عنوان منتقد سینما در روزنامه‌ها شروع کرده و این فعالیت را تاکنون با نشریات تخصصی سینما و شبکه‌های تلویزیونی ادامه داده است. اولین حضور او در جلوی دوربین سینما با فیلم باد و شقایق (ضیاءالدین دری- 1376) و نخستین کارش در تلویزیون با مجموعه‌ی مرد دو هزار چهره (مهران مدیری- 1387) و در نقش منتقد سینما بوده است.


آثار سینمایی

باد و شقایق (۱۳۷۶)؛ میکس (۱۳۷۸)؛ کارگران مشغول کارند (۱۳۸۴)؛ مینای شهر خاموش (۱۳۸۵)؛ دایره زنگی (۱۳۸۶)؛ تردید (۱۳۸۷)؛ سن پطرزبورگ (۱۳۸۸)؛ نارنجی‌پوش (۱۳۹۰)؛ گناهکاران (۱۳۹۰)؛ زندگی خصوصی آقا و خانم میم (۱۳۹۰)؛ پل چوبی (۱۳۹۰)؛ ابرهای ارغوانی (۱۳۹۰)؛ قاعده تصادف (۱۳۹۱)؛ زنده به گور (فیلم کوتاه) (۱۳۹۱)؛ تراژدی (۱۳۹۲)؛ پنج ستاره (۱۳۹۲)؛ فصل انار (۱۳۹۲)؛ ساکن طبقه وسط (۱۳۹۲)؛ ۵۰ کیلو آلبالو (۱۳۹۳)؛ اروند (۱۳۹۴)؛ دراکولا (1394)؛ مشکل گیتی (۱۳۹۴)؛ وقتی برگشتیم... (۱۳۹۴)؛ من دیوانه نیستم (۱۳۹۵)؛ گشت ارشاد ۲ (۱۳۹۵)؛ خرگیوش (۱۳۹۵)؛ آقای سانسور (۱۳۹۶)؛ جشن دلتنگی (۱۳۹۶)؛ هشتگ (۱۳۹۶)؛ تگزاس ۲ (۱۳۹۷)؛ حمال طلا (۱۳۹۷)؛ هزارپا (۱۳۹۷)؛ پاستاریونی (۱۳۹۷).


گزیده‌ی مجموعه‌های تلویزیونی

مرد دوهزارچهره (1387)؛ زمین انسان‌ها (1388)؛ ساختمان پزشکان (1389)؛ راه طولانی (1390)؛ دزد و پلیس (1391)؛ زمانه (1391)؛ بزم آخر (1393)؛ سیگنال موجود است (1394)؛ بیمار استاندارد (1395)؛ نوار زرد (1396).