اپیکتتوس (ح ۵۵م ـ ۱۳۵م)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اِپیکْتِتوس (ح ۵۵م ـ ۱۳۵م)(Epictetus)
از بانفوذترین فیلسوفان رواقی‌مسلک یونانی. برده بود و در آسیای صغیر به‌ نیا آمده بود. در حدود ۶۸م از قید بردگی‌ رهایی یافت، دیوکلتیانوس[۱] او را در حدود ۹۰م از رم اخراج کرد. اغلب ایام عمر را افلیج بود. معروف است که محبوبیت و احترامی عظیم داشت و مطابق با تعالیم رواقی در نهایت سادگی می‌زیست. تعالیم یا گفتارها[۲]ی او از طریق یادداشت‌های شاگردش فلاویوس آریانوس[۳] به دست ما رسیده است. در این گفتار‌ها بر خضوع، فروتنی و نیکوکاری تأکید می‌شود و انسان را به خودسازی از طریق تلاش برای نیل به کف نفس و استقلال از اوضاع و احوال بیرونی توانا و موظف می‌داند.




  1. Diocletian
  2. Discourses
  3. Flavius Arrianus