بستن داماد یا مرد
بَستن داماد یا مَرد
تعبیری در باورهای عامیانه ایرانیان. منظور از آن لگام‌زدن بر میلِ جنسی مردان، به سِحر و افسون و جادو است، به‌ویژه در دامادانی که هنوز عروس به خانه نبرده بودند. پیشینۀ آن به استناد منظومۀ ویس و رامین، به پیش از اسلام بازمی‌گردد؛ آن‌گاه که ویس از دایۀ خود می‌خواهد که به افسونی مانع ازدست‌یافتن شاه موبد به او شود. در برخی از خانواده‌های ایرانی مرسوم بود که داماد را به هنگام عقد (← عقدکُنان) به اصطلاح قفل کنند تا در عقد و عروسی، اگر میان این دو فاصله‌ای طولانی افتد، بکارت دختر محفوظ ماند. گاه نیز خویشان عروس، برای جلوگیری از آشنایی داماد با زنی دیگر، او را تا شب عروسی می‌بستند.