بی بی حور و بی بی نور

بی‌بی حور و بی‌بی‌ نور

در باورهای قدیم مردم ایران، به روایتی نام دو تن از دخترانِ پیامبر و به روایتی دو خواهرِ پادشاهِ پریان. دختری که مایل است شوهرِ آینده‌اش را در خواب ببیند، باید کفش و جوراب و چادرش را به زیر بالش بگذارد و از این دو نفر یاد کند. زنان به‌نیت حاجت‌طلبی از این دو خواهر سفره‌ای می‌اندازند (← سفره‌انداختن) که به روایتی موعدِ‌ آن واپسین سه‌شنبۀ ماه شعبان و به روایتی دیگر چهار شبِ جمعۀ مکرر است. اقلام سفره عبارت‌اند از: نان و پنیر و سبزی و آینه و کاسه‌ای شیره و کاسه‌ای ماست و سرمه‌دان و میل سرمه و شش نوع قائوت و شمعی روشن. در خراسان آش نذری‌ای نیز به حاجت‌خواهی از اینان پخته می‌شود. مردان پس از پایان سفره، حق استفاده از این اقلام را ندارند. رسم است که بر سرِ این سفره کسی قصۀ بی‌بی‌ حور و بی‌بی‌ نور، به روایتی‌ قصۀ گُلِ خندان را نقل کند.