تارخ، امین (شیراز ۱۳۳۲ش)
امین تارخ (شیراز ۲۰ مرداد ۱۳۳۲ش- تهران 2 مهر 1401ش) (Amin Tarokh)
| امین تارخ | |
|---|---|
| زادروز |
شیراز ۲۰ مرداد ۱۳۳۲ش |
| درگذشت | تهران 2 مهر 1401ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | هنرهای نمایشی، فوق لیسانس مدیریت امور فرهنگی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر سینما |
| شغل و تخصص های دیگر | مدرس رشته بازیگری |
| آثار | پاییزان (رسول صدرعاملی ، ۱۳۶۶)؛ سرب (مسعود کیمیایی ، ۱۳۶۶)؛ مادر (علی حاتمی ، ۱۳۶۸) |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | بهترین بازیگر نقش دوم پانزدهمین جشنواره فیلم فجر (۱۳۷۵) |
بازیگر و مدرس رشتۀ بازیگری سینمای ایران. در دهۀ ۱۳۶۰ش توجه کارگردان‌های سینما را جلب کرد، اما به‌تدریج به‌ایفای نقش در فیلم‌ها و مجموعه‌های تلویزیونی پرداخت. امین تارخ فارغ‌التحصیل رشتۀ هنرهای نمایشی (۱۳۵۶ش) و فوق‌لیسانس مدیریت امور فرهنگی (۱۳۶۳ش) است. بازی در تئاتر را از سال‌های دانشجویی آغاز کرد، و در نمایش‌های اُتللو، انسان نیک سچوان، ارثیه ایرانی، الکترا، بکت، و مهاجران به‌ایفای نقش پرداخت. در تلویزیون نیز در مجموعه‌های شهر من شیراز، سربداران، بوعلی سینا، آپارتمان، هفت سنگ، معصومیت از دست‌رفته، خسته‌دلان، گاهی به پشت سر نگاه کن و رهایم نکن بازی کرده است. تارخ در ۱۳۶۱ش فعالیتش را در سینما با ایفای نقش کوتاهی در نمایش فیلم‌شدۀ مرگ یزدگرد به کارگردانی بهرام بیضایی آغاز کرد. او در سال ۱۳۷۳ نخستین مدرسهٔ بازیگری را به نام «کارگاه آزاد بازیگری» در تهران تأسیس کرد که یکی از معتبرترین مؤسسات آموزش بازیگری سینما در ایران محسوب می‌شود. امین تارخ پس از سکتۀ قلبی به بیمارستانی در تهران منتقل شد و چندروز بعد درگذشت.
تارخ از پانزدهمین دوره جشنواره فیلم فجر (۱۳۷۵)، برای بازی در فیلم ماه و خورشید، موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش دوم شد.
از نقش‌های ماندگار او در سینما و تلویزیون می‌توان به نقش‌های شیخ حسن جوری در سربداران، ابن سینا در بوعلی سینا، دانیال در سرب، جلال‌الدین در مادر و شوذب در معصومیت از دست‌رفته می‌توان اشاره کرد.
برخی دیگر از آثار سینمایی
- چمدان (جلال مقدم، ۱۳۶۵)
- پاییزان (رسول صدرعاملی، ۱۳۶۶)
- سرب (مسعود کیمیایی، ۱۳۶۶)
- مادر (علی حاتمی، ۱۳۶۸)
- سارا (داریوش مهرجویی، ۱۳۷۱)
- عشق + ۲ (رضا کریمی، ۱۳۷۷)
- پروندۀ هاوانا (علیرضا رئیسیان، 1384)
- رئیس (مسعود کیمیایی، 1385)
- زمهریر (علی رویین‌تن، 1388)
- پشت دیوار سکوت (مسعود جعفری جوزانی، 1395)