حایری یزدی، شیخ عبدالکریم (یزد ۱۲۳۸ ـ قم ۱۳۱۵ش)
حائری یزدی، شیخ عبدالکریم (یزد ۱۲۳۸ ـ قم ۱۳۱۵ش)
| شیخ عبدالکریم حایری یزدی | |
|---|---|
| زادروز |
یزد ۱۲۳۸ش |
| درگذشت | قم ۱۳۱۵ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | درجه اجتهاد |
| شغل و تخصص اصلی | مرجع تقلید |
| آثار | الصلوه و دررالاصول |
| جوایز و افتخارات | تاسیس حوزه علمیه قم (۱۳۴۰ ق) |
مرجع تقلید ایرانی و مؤسس حوزۀ علمیۀ قم. در ۱۸سالگی به کربلا رفت و درس‌هایش را نزد فاضل اردکانی پی گرفت. سپس دوازده سال در سامرا نزد میرزای بزرگ شیرازی، سید محمد فشارکی، میرزا محمدتقی شیرازی و شیخ فضل‌الله نوری درس خواند. بار دیگر به کربلا رفت و به‌تدریس پرداخت. در این زمان به «حائری» ملقب شد و میرزا محمدتقی در احتیاطات خود به او رجوع می‌کرد. در ۱۳۳۲ق، درپی ناامنی کربلا ، به اراک رفت و هشت سال در آن‌جا تدریس کرد. در ۱۳۴۰ق با فرزندش شیخ مرتضی و سید محمدتقی خوانساری به قم رفت و حوزۀ علمیۀ آن‌جا را تأسیس کرد. او به قصد حفظ حوزۀ قم از تعرض رضاشاه پهلوی، بیشتر با او مماشات می‌کرد، از این‌رو گاه به او اعتراضاتی می‌شده است. زمانی‌که رضاشاه، شیخ محمدتقی بافقی را به تهران برد و زندانی کرد، فتوا داد که سخن در باب ماجرای شیخ محمدتقی خلاف شرع و حرام است. امام خمینی (ره)، سید احمد خوانساری، سید محمد داماد، محمدعلی اراکی، مرعشی نجفی، سید محمدرضا گلپایگانی، میرزا هاشم آملی، سید محمدحجت کوه‌کمری، سید محمدتقی خوانساری و سید صدرالدین صدر از شاگردان او بودند که سه نفر اخیر در اواخر عمرش، بنابه تعیین وی، حوزۀ علمیۀ قم را اداره می‌کردند. کتاب الصلوة و دُرَرُالاصول از آثار اوست.