حفظ قرآن
حفظ قرآن
در اوایل بعثت و صدر اسلام، حفظ کردن قرآن یکی از شیوه‌های مؤثر برای حفظ و صیانت آن از تحریف و تغییر بود. حفظ قرآن افزون بر تأثیری که قرائت ظاهری قرآن و در مراحل بعدی توجه به محتوا و عمق آن در روح انسان می‌گذارد، موجب «جلای قلب و ازدیاد ایمان و تقویت روح توکل در انسان می‌شود» (انفال: ۲). حفظ قرآن همچنین موجب تسریع در یادگیری مفاهیم قرآنی و استفاده از تفاسیر می‌شود. داشتن آشنایی اجمالی با قواعد زبان عربی، تأثیری مثبت در سهولت حفظ می‌تواند داشته باشد. حفظ قرآن به صورت خواندن اولیۀ قرآن مجید از روی مصحف و تکرار آن انجام می‌گیرد. پس از یادگیری کامل آیه، آیۀ بعدی حفظ می‌شود و به همین ترتیب ادامه می‌یابد. استفاده از نوارهای ترتیل، تأثیر فراوانی در آغاز یا تکمیل و بهبود حفظ دارد و از لحاظ اعراب و تجوید و تلفظ صحیح کلمات نیز تأثیر مثبتی می‌بخشد. نوشتن آیات حفظ شده نیز موجب بهبود کیفیت حفظ می‌شود. از شاخص‌های مهم در حفظ قرآن، نظم است و حافظان باید پیوسته پس از حفظ اولیه، هر روز دست‌کم در حدود یک جزء از قرآن را به تمرین و تکرار بخوانند. نیز ← قرآن