خردگرایی
خِرَدگِرایی (معماری) rationalism
جنبشی در ایتالیا که در دهۀ ۱۹۲۰ در واکنش به افراطهای فتوریسم[۱] پاگرفت. این جنبش را گروپو [۲] رهبری میکرد ـ گروهی نهچندان منسجم از معماران ایتالیا به سرپرستیِ جوزپّه ترّانی[۳]. هدف رهیافت خردگرایانۀ این گروه، احیای حس جرم و حجم در معماری مدرن[۴] بود که به سبکی شستهرُفته و بیپیرایه منجر شد. آثار ترانی در کاسا دل فاشّو[۵]، کومو[۶] (۱۹۳۲ـ۱۹۳۶)، نمونههایی از این دستاند. کار این جنبش، به سبب همکاری با فاشیسم[۷]، بسیار آسیب پذیرفت، اما در دهۀ ۱۹۶۰، گروه نیویورک فایو[۸]، بهویژه پیتر آیزنمن[۹]، آن را بازنگری کردند. در ایتالیا نیز ارزیابی مجددی از این سبک صورت گرفت که در کارهای نوخردگرایانۀ آلدو روسّی[۱۰] و جورجو گراسّی[۱۱] به اوج خود رسید.