خسرومیرزای قاجار
خسرومیرزایِ قاجار (قرن ۱۳ق)
از شاهزادگان معروف قاجار. پسر عباس میرزای قاجار، نایب‌السلطنه، بود. در ۱۲۴۴ق، پس از قتل گریبایدوف در تهران، در رأس هیئتی به اتفاق محمدخان زنگنه برای عذرخواهی به پترزبورگ و به حضور تزار روسیه رفت. در ۱۲۴۷ق، به اردوی پدرش در خراسان پیوست و در غیاب او عنوان نیابت ارض اقدس داشت. دو سال بعد همراه اردوی برادرش، محمدمیرزا، عازم هرات شد. بعد از درگذشت عباس میرزا، به سرکوب ترکمانان پرداخت و چون بدون اجازۀ برادر به تهران آمد، مورد غضب فتحعلی‌شاه قرار گرفت و در خانۀ عمویش ظل‌السلطان اقامت کرد. پس از اعلام ولیعهدی محمدمیرزا، همراه او به تبریز رفت و به دلیل نارضایتی از ولیعهدی برادرش، در اردبیل با برادر دیگرش، جهانگیر میرزا، زندانی شد. پس از درگذشت فتحعلی‌شاه، میرزا ابوالقاسم قائم‌مقام از بیم سرکشی او، دستور داد تا او و برادرش را در زندان اردبیل کور کردند. میرزا مصطفی افشار (بهاءالملک) سفرنامۀ خسرومیرزا به پترزبورگ را تقریر کرده است.