دار، یحیی
دار، یحیی (الحضر 1927 - 2000م) Yahya Dar
مفتی و فقیه یمنی. نسب وی به امام حسن مجتبی (ع) می‌رسد. پس از اتمام تحصیلات مقدماتی در زادگاهش، به صنعاء رفت و نزد احمد حمزه (از استادان جامع کبیر) قرآن آموخت و اجازه‌ی روایت نافع را از او دریافت کرد. سپس به مدرسه‌ی مشمیه در شهر ذمار رفت و به فراگیری فقه و ادبیات پرداخت و نهایتا به الحضر برگشت و در ملازمت قاضی علی بن محمد نسر آنسی از او نیز فقه آموخت. پس از آن اجازه‌ی اجتهاد را از چندین عالم برجسته‌ی زیدی (مانند عبدالواسع واسعی، عبدالله الجرافی و محمد کتبی) دریافت کرد.
یحیی دار در مقام مفتی و مبلغ دینی به بررسی بسیاری از مسایل شرعی پرداخت که فقیهان پیش از وی در صدور فتوا درباره‌ی آنها تردید داشتند. برای مثال وی درباره‌ی احکام روزه و نماز در قطب شمال و قطب جنوب، چه‌گونگی گزاردن نماز در خارج از کره‌ی زمین، مسایل مربوط به بیمه و تابعیت و چه‌گونگی انعقاد شهادت به واسطه‌ی ابزارهای جدید مانند تلفن همراه فتوا صادر کرده است. او کتابی با نام تبرئة البنوک من الربا فی الصکوک دارد که در آن بانک‌ها را از ربا در عملیات اعتباری مبرا می‌داند. وی در خطابه‌ها و کتاب‌هایش کوشیده است تا موضوعات فکری، فقهی و حقوقی را که مسلمانان امروزه با آن سر و کار دارند بررسی کرده و راه حل ارائه دهد.
عناوین برخی از کتاب‌های یحیی دار: مقاصد النبوة، المنهج الاشتراکی فی الاسلام، الفقه المعاصر، محکمة الواقع، طریق وحدة المسلمین، العدالة و القانون، المعاملة فی الاسلام و مکونات قناعة القاضی.