دهداری، پرویز (شیراز ۱۳۱۲ـ تهران ۱۳۷۱ش)

فوتبالیست ایرانی. به‌سبب توجه به اخلاق و معنویت در فوتبال به «معلم اخلاق» مشهور شد. به جوان‌گرایی در تیم ملی فوتبال اعتقاد داشت. کنارگذاشتن چهارده فوتبالیست اصلی تیم ملی در ۱۳۶۵، به‌سبب پای‌بندی او به اصول اخلاقی، یکی از مشهورترین اتفاق‌های تاریخ فوتبال ایران است. در شیراز متولد شد و در کودکی به همراه خانواده به موطن اصلی‌اش آبادان بازگشت. هنوز دبیرستان را تمام نکرده بود که وارد تیم جم آبادان ـ که بعدها به شاهین تغییر نام یافت شد و به زودی پیراهن تیم منتخب آبادان را پوشید. با درخشش در این تیم به اردوی تیم ملی ایران دعوت شد (۱۳۳۴) در بازی‌های آسیایی ۱۹۵۸ توکیو شرکت کرد و در جام ملت‌های آسیا هندوستان (۱۹۶۰) کاپیتان تیم ملی شد و این عنوان را تا مقدماتی المپیک توکیو (۱۹۶۴) حفظ کرد. آخرین بازی‌اش در مقابل تیم ملی عراق بود که از آن پس به‌علت بیماری از تیم ملی و سپس از فوتبال خداحافظی کرد. دهداری در تمام دوران بازیگری خود پیراهن شاهین را پوشید. در ۱۳۳۸ با پیراهن شاهین آبادان قهرمان باشگاه‌های تهران شد و سپس به تهران آمد و تا ۱۳۴۶ که پروانۀ باشگاه شاهین تهران لغو شد در آن بازی کرد. بعد از اتمام دورۀ بازیگری، به مربیگری روی آورد و ابتدا تیم خوش‌ترکیب گارد را ـ که بعدها به هما تغییر نام یافت ـ ساخت و بازیکنان بسیاری را تحویل تیم ملی داد. رهبری تیم ملی ایران را اولین‌بار در ۱۳۵۰ به‌عهده گرفت و این تیم را به قهرمانی جام کوروش رساند. سپس تیم ملی را در مقدماتی المپیک (۱۹۷۲) و جام ملت‌های آسیا (۱۹۷۲) صدرنشین کرد. او در دومین دورۀ مربیگری خود، تیم ملی را به مقام سوم جام ملت‌های آسیا (قطر ۱۹۸۸) رساند.