زبیده خانم
زُبِیْدِه‌خانم ( ـ ح ۱۳۰۵ق)
(یا: جهان‌خانم؛ ملقب به جان باجی و معروف به فرشته) عارف و شاعر نیکوکار ایرانی و دختر فتحعلی‌شاه قاجار. زُبیده خانم با همسرش، علی‌خان نصرت‌الملک قراگوزلو، به همدان کوچید و در آن‌جا به سلک مریدان حاج میرزا علی‌نقی همدانی پیوست و راه عرفان در پیش گرفت. زنی نیکوکار و دستگیر تنگدستان و متولی کارهای عام‌المنفعه بود. احداث زائرسرای تاج‌آباد و پل روان‌رود، وقف دَه لاله‌جین به عزاداری‌های مذهبی، تعمیر بقعه و صحن امامزاده یحیی در همدان از اقدامات اوست. وی دائم‌الذکر و اهل ریاضت بود و در سفرها به دور از تجمل و تشریفات ظاهر می‌شد. زبیده‌خانم شعر می‌سرود و در سروده‌هایش «جهان» تَخَلُّص می‌کرد و دیوانی از قصیده، غزل و مرثیه از او به‌جا مانده است که ابیاتی از آن در تاریخ عضدی نقل شده است.