سقط جنین
سقط جنين abortion
ختم حاملگی پیش از تکامل جنین به‌حدی که بتوانند خارج از رحم زنده بمانند. ازدست‌دادن جنین را در اواخر سن بارداری[۱] مرده‌زایی زودرس[۲] می‌نامند. سقط جنین ممکن است تصادفی سقط خود به خود[۳]، یا عمدی باشد. ختم عمدی حاملگی در نه هفته اول حاملگی، به روش طبی و با استفاده از قرص سقط جنین[۴] (میفپریستون[۵]) و با پروستاگلاندین[۶] صورت می‌گیرد. علاوه‌بر این بر حسب سن حاملگی از روش‌های جراحی گوناگونی برای ختم حاملگی استفاده می‌کنند. گشادکردن و تراشیدن رحم (کورتاژ)[۷] از آن جمله است. برآورد می‌شود در سراسر جهان روزانه ۱۵۰ هزار حاملگی ناخواسته با روش‌های گوناگون مسقط می‌شوند. یک سوم از کل این سقط‌ها غیر قانونی‌اند و در شرایطی نامناسب صورت می‌گیرند. این سقط‌ها عامل مرگ‌و‌میر یک هشتم کل مادران[۸] باردار است.
سقط برای کنترل جمعیت. روش سقط برای کنترل موالید[۹] مدت‌ها محل بحث و اختلاف نظر بوده است. موضوع اصلی بحث این است که آیا لازم است هر کسی اجازه سقط قانونی داشته باشد. یا نه و در صورت مثبت بودن پاسخ در چه شرایطی این اجازه به او داده می‌شود. موضوع دیگر این است که آیا قانون باید از جنین هم حمایت کند و در این صورت لازم است میزان این حمایت تا چه حد باشد؟ اکثر مخالفان سقط معتقدند حیات انسان از هنگامی آغاز می‌شود که اسپرم تخمک را بارور می‌کند کلیسای کاتولیک رم یکی از مراجع طرفدار این نظریه است. گروهی که موافق آزادی نامحدود و قانونی سقط‌اند معتقد به حق تصمیم‌گیری زنان درباره بچه‌دار شدن و تعدد مرگ‌و‌میرها و صدمات ناشی از سقط را معلول سقط به شکل غیر قانونی و به دست افراد غیر متخصص می‌دانند. عده‌ای دیگر مسقط را در شرایط خاص تایید می‌کنند؛ از جمله در صورتی که حاملگی زندگی با سلامتی مادر را در معرض خطر قرار نیست. دهد با احتمال تولد نوزادی با عقب‌ماندگی ذهنی با جسمی شدید باشد. از دیگر موارد سقط قانونی حاملگی ناشی از تجاوز به عنف یا زنای محارم است.
جنبه قانونی. تا اواخر قرن ۲۰ سقط جنین جرم بزرگی بود و هنوز هم در کشورها و ایالت‌هایی که مسقط را مجاز می‌شمرند، بحث و اعتراض در این باره فراوان است. حتی در مناطقی که سقط جنین قانونی تلقی می‌شود این عمل فقط در شرایطی خاص مجاز است.
سقط خود به خود. عده‌ای از زنان به صورت عادتی در چند ماه اول بارداری جنین خود را سقط می‌کنند. در برخی موارد، علت این امر شل بودن گردن رحم و باز شدن تا به هنگام آن است. موجود اختلال در سیستم غدد درون‌ریز[۱۰] از دیگر عوامل این گونه سلطه است، اما نتایج حاصل از درمان‌های هورمونی این فرضیه تایید نمی‌کنند. اولین علامت سقط خون‌ریزی مهبلی است. این مرحله تهدید به سقط نامیده می‌شود، ولی سقط در این مرحله اجتناب‌ناپذیر نیست. سپس دردهای منظم شروع می‌شوند که با باز شدن دهانه رحم[۱۱] و احساس زایمان همراه است. ممکن است رحم کاملاً تخلیه و خون‌ریزی قطع شود و علایم پایان یابند ولی غالباً رحم به طور کامل تخلیه نمی‌شود و خون‌ریزی شدیدی شروع می‌شود که زندگی زن باردار را به مخاطره می‌اندازد. درمان تهدید به سقط[۱۲] قرار دادن بیمار به حالت درازکش و استراحت است. در اکثر موارد دوره حاملگی به روال طبیعی ادامه می‌یابد. برای درمان سقط غیر قابل اجتناب[۱۳]، تخلیه سریع رحم، تسکین بیمار و جایگزینی خون از دست‌رفته لازم است. مهم‌ترین عوارض سقط عبارت‌اند از خون‌ریزی و عفونت چرکی.