ابراهیم، سوره

ابراهیم، سوره

سورۀ شمارۀ ۱۴ به ترتیب مصحف و ۷۲ به ترتیب نزول، از سوره‌های مکی قرآن در ۵۲ آیه و ۸۳۳ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره اشاره به نام و داستان حضرت ابراهیم (ع) است. هشتمین سوره از سوره‌های ۲۹‌گانه‌ای است که با حروف مقطعه آغاز می‌شود. از نظر حجم از سوره‌های «مثانی» و از سوره‌های نسبتاً کوچک و بیش از یک حزب است. مضامین اصلی آن عبارت‌اند از توحید و توصیف قیامت و اشاراتی مهم به داستان حضرت ابراهیم (ع) و بنای خانۀ کعبه به دست او و اشاره به این‌که اسلام، همان دین حنیف ابراهیم (ع) است.