طبل کاسه ای
طَبل کاسه‌ای (Kettledrum)
(یا: تیمپانی) سازی کوبی دارای یک پوست که روی سر یک طوقۀ نیم‌کره‌ای یا تخم‌مرغی‌شکل گِلی یا فلزی کشیده شده است. طبل‌های کاسه‌ای معمولاً جفت‌جفت نواخته می‌شوند، و هریک از طبل‌های این جفت اندازه و کوک متفاوتی دارد. طبل‌های کوچک پیاله‌‌شکل که با ترکه‌های نازک نواخته می‌شوند، از قرار معلوم نخست در عربستان قرن ۱۰م کاربرد یافته‌اند، ولی اندکی بعد جنگجویان صلیبی[۱] آن‌ها را به اروپا انتقال و جزو سازهای موسیقی غیرمذهبی اروپا قرار دادند. طبل‌های کاسه‌ای بزرگ نظامی معمولاً بر پشت اسب و با مضراب‌های سنگین سرگِرد نواخته می‌شوند. پیدایش آن‌ها تقریباً مربوط به‌همان زمان است و احتمالاً نزد همان مردمان چادرنشین آسیای مرکزی، که این طبل‌ها در آن‌جا نشانۀ تعلق به ردۀ شاهزادگان و نظامیان بوده‌اند، باب بوده است. طبل‌های کاسه‌ای در قرن‌های ۱۴ و ۱۵م نیز جایگاه والای خود را به‌سبب تهاجم ترکان مغول[۲] به اروپای شرقی حفظ کردند. راه‌یابی طبل‌های نظامی به ارکستر اپرا تا پایان قرن ۱۷ میسر نشد، و در این زمان با نام ایتالیایی خود، تیمپانی[۳]، پذیرفته شدند. برای ارکستر یک جفت از این طبل‌ها را با نت تونیک[۴] و نت نمایان[۵] قطعۀ دلخواه کوک می‌کنند. از آن‌ها برای تقویت بخش باس و نیز ایجاد غرش و جلوه‌های کوبی دیگر استفاده می‌شود. برای آن‌که تغییر کوک سریع‌تر انجام شود، از سازوکار پدال تسریع‌کننده استفاده می‌کنند. درضمن تعداد طبل‌ها نیز برحسب نیاز آهنگ‌سازان می‌تواند افزایش یابد. نیز ← طبل