عابدی، سید امیرحسن (هند ۱۹۲۱)
عابدی، سید امیرحسن (هند ۱۹۲۱)
ادیب، پژوهشگر و مترجم هندی. پس از طی دوره‌های دبستان و دبیرستان، از دانشگاه آگره مدرک کارشناسی گرفت و با ادامۀ تحصیل در آن دانشگاه، در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشنامۀ دکتری دریافت کرد. سپس به ایران سفر کرد و موفق به اخذ دانشنامۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران شد. پس از بازگشت به هند، در دانشگاه دهلی به تدریس زبان فارسی و اردو پرداخت و زمانی‌که در ۱۹۶۹ کرسی زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه دهلی دایر شد، با سمت استادی به ریاست شعبۀ فارسی‌ـ عربی آن‌جا رسید. در ۱۹۷۲، در سال‌روز آزادی هندوستان، از طرف رئیس‌جمهور وقت آن کشور، از او به پاس خدماتش در گسترش زبان و ادب فارسی تقدیر شد. در ۱۹۷۵ از طرف حکومت ملّی هندوستان، جایزۀ «ساهیته کلاپریشاد» را گرفت، و دانشگاه دهلی پس از بازنشستگی عنوان «استاد ممتاز» به او اهدا کرد. در ۱۹۹۶ نیز در سمینار بین‌المللی استادان زبان فارسی سراسر هند که در احمدآباد برگزار شد، عنوان «پدر زبان فارسی» به او داده شد. همچنین، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی ایران در تیرماه ۱۳۸۱ به پاس خدمات علمی‌اش از او تقدیر کرد. ازجمله آثار متعدد او کتاب گفتارهای پژوهشی در زمینۀ ادبیات فارسی است که در ۱۳۷۷ توسط بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار به‌چاپ رسیده است. از دیگر آثار اوست: تاریخ سلاطین صفویه؛ تصوّف در هند.