ابن سبعین، عبدالحق (رقوطه ۶۱۴ ـ مکه ۶۶۹ق)
| عبدالحق بن سبعین | |
|---|---|
| زادروز |
رقوطه ۶۱۴ق |
| درگذشت | مکه ۶۶۹ق |
| ملیت | اندلسی |
| شغل و تخصص اصلی | فیلسوف و عارف |
| آثار | رسالۀ العهد؛ رسالۀ النوریة؛ رسالۀ الفتح المشترک؛ رسالۀ القوسیة؛ رسالۀ الفقریة؛ کتاب الدرج ؛ کتاب الاحاطه؛ المسائل‌العقلیة؛ بُدّ‌العارف |
| گروه مقاله | عرفان |
ابن سَبْعین، عبدالحق (رقوطه ۶۱۴ ـ مکه ۶۶۹ق)
(نام کامل: ابومحمد قطب‌الدين عبدالحق بن ابراهيم بن محمد بن نصر بن سبعين مرسی رقوطی) فیلسوف و عارف اندلسی. در جوانی به تحصیل فلسفه، کلام، منطق، ریاضیات و علوم خفیّه پرداخت و از استادانی چون ابن احلی درس گرفت. در میان‌سالی از موطن خود مهاجرت کرد و در شهر سبتة در جنوب تنگۀ جبل‌الطارق اقامت گزید و با زنی ثروتمند ازدواج کرد. او در این شهر شهرت بسیاری یافت، تا بدان‌جا که پاسخ به پرسش‌های فریدریش دوم هوهنشتاین، پادشاه صقلیه، از علمای اسلامی بدو واگذار شد. عقاید ابن سبعین و مخالفت‌های معاصرانش، او را واداشت تا به سفرهای پی‌درپی به عدوه، بجایه، شرق افریقا و دیگر مناطق رود. درپی درمان ابونمی محمد اول، شریف مکه، جایگاه درخوری در مکّه یافت و از همین رو تا آخر عمر در همان‌جا ماند. ابن سبعین در مقام متفکّر و عارف صاحب طریقت سبعینیه دارای افکار بدیع و دشواری در مسائل وجود است. طریق علمی او، که به تعبیر خودش علم‌التحقیق است، با تقریری آمیخته با فلسفۀ یونانی و مباحث عددی و رمزی پی نهاده شده که همین امر بر دشواری فهم آن افزوده است. سلسلۀ طریقت او به‌سبب همین دشواری بیش از نیم قرن دوام نیافت. مباحث وحدت وجودی وی دست‌مایه‌ای برای نقدهای ابن تیمیه، ابن خلدون و قطب‌الدین قسطلانی شد. از آثارش: رسالۀ العهد؛ رسالۀ النوریة؛ رسالۀ الفتح المشترک؛ رسالۀ القوسیة؛ رسالۀ الفقریة؛ کتاب الدرج؛ کتاب الاحاطه؛ المسائل‌العقلیة؛ بُدّ‌العارف.