عین

عَیْن (فلسفه)

در لغت به معنی ذات هر چیز؛ و در اصطلاح منطق و فلسفه، دارای دو معناست: ۱. مقابل ذهن، یعنی آنچه در عالم خارج، مستقل از ذهن موجود است؛ و عینی (منسوب به عین) یعنی خارجی یا آنچه در خارج و مستقل از ذهن موجودیت دارد. اصطلاح عینیت یا عینیت‌داشتن به‌معنی عینی‌بودن، خارجی‌بودن و در عالم خارج، مستقل از فکر و ذهن وجود‌داشتن است؛ ۲. نفس شیء، یعنی خود شیء.