فصیح، اسماعیل (تهران ۱۳۱۳ـ۱۳۸۸ش)

اسماعیل فصیح;
زادروز	تهران ۱۳۱۳ش;
درگذشت	۱۳۸۸ش
ملیت	ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل	در رشته‌های شیمی و ادبیات انگلیسی
شغل و تخصص اصلی	نویسنده
شغل و تخصص های دیگر	مترجم
آثار	رمان‌ها: شراب خام (1345ش)؛ دل کور(1352ش)؛ ثریا در اغما (1362ش)؛ زمستان 62 (1366ش)؛ درد سیاوش (1364ش)؛ مجموعۀ داستان‌ها: نمادهای دشت مشوش (1369ش)؛ اسیر زمان(1374ش)؛ ترجمه‌ها: رستم‌نامه (1373ش)؛ خودشناسی به‌روش یونگ (1372ش)؛ وضعیت آخر از امی‌هریس (1361ش)؛ ماندن در وضعیت آخر از امی‌هریس و تامس هریس (13677ش)
گروه مقاله	ادبیات فارسی

نویسنده و مترجم ایرانی. در یکی از محلات جنوبی تهران به‌دنیا آمد. این محله و ماجراهای خانوادگی نویسنده جای مهمی در داستا‌ن‌های او یافت. در ۱۳۳۵ش به امریکا رفت و در رشته‌های شیمی و ادبیات انگلیسی درس خواند. پس از بازگشت به ایران به‌عنوان مترجم در انتشارات فرانکلین و شرکت نفت مشغول به‌کار شد. سپس به استخدام شرکت نفت درآمد و تا ۱۳۵۹ش استاد دانشکدۀ نفت آبادان بود. از آن پس به تهران آمد و فراغت بیشتری برای نوشتن یافت. طرح رمان‌هایش مبتنی‌بر تأثیر تقدیر، جبر محیط و وراثت بر اعضای خانوادۀ آریان و تحول مناسبات تاریخی و اجتماعی از سال‌های ۱۳۰۰ش به‌بعد است. تمامی رمان‌های فصیح ساختی ادواری دارند؛ چنان‌که در هر رمان زندگی یکی از آدم‌ها را محور قرار می‌دهد و شخصیت‌های فرعی به شخصیت اصلی در رمان دیگری تبدیل می‌شوند. بدین‌ترتیب همۀ نوشته‌هایش به‌هم پیوسته‌اند. در تمام نوشته‌هایش رگه‌های افسردگی و نومیدی دیده می‌شود. بعضی از رمان‌هایش به زبان انگلیسی نیز ترجمه شده است. فصیح چند اثر نیز در زمینه‌های ادبی و روان‌شناسی به فارسی ترجمه کرده است از رمان‌هایش: شراب خام (۱۳۴۵ش)؛ دل کور(۱۳۵۲ش)؛ ثریا در اغما (۱۳۶۲ش)؛ زمستان ۶۲ (۱۳۶۶ش)؛ درد سیاوش (۱۳۶۴ش)؛ مجموعۀ داستان نمادهای دشت مشوش (۱۳۶۹ش)؛ اسیر زمان (۱۳۷۴ش)؛ عقد و داستان‌های دیگر. از ترجمه‌هایش رستم‌نامه (۱۳۷۳ش)؛ خودشناسی به‌روش یونگ (۱۳۷۲ش)؛ وضعیت آخر از امی‌هریس (۱۳۶۱ش)؛ ماندن در وضعیت آخر از امی‌هریس و تامس هریس (۱۳۶۷ش).